Beni bulutların üzerine çıkardın, orası senin evindi. Sana dedim ki benim dört duvarıma çatı olamadın ama ev bir insandı ve ev sendin; kimin duvarlara ya da çatıya ihtiyacı vardı ki?
Sayfa 470Kitabı okudu
Çocukluğuma sesleniyordum şimdi ben buradan; bir kâbusun içine sıkışıp kalmış onca yıla; uyan küçük, çünkü sen de herkes kadarsın. Çünkü kutudan büyük çıktı. Çünkü yaşamalısın.
Sayfa 329Kitabı okudu
Sorulmadıkça pek anlatmadım. Dürüst olmak gerekirse, sorulduğunda da çok şey anlatmadım. Anlatmak istediklerim anlayamadıklarımdı, anlatmam gerekenler ise konuşamadığım… Kelimeler üst üste bindiler boğazımdan yukarı, inadımdan açmadım ama ben ağzımı.
Sayfa 328Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
seni iyileştiremediklerinden mi yedi bitirdi içindeki hastalık anne?
Sayfa 311Kitabı okudu
“İnsanlar devam edebilmek için affetmen gerektiğini söylerler. Ben buna inanmıyorum, bence affetmeye gerek yok yoluna devam edebilmek için. Olan oldu, affetmen hiçbir şeyi değiştirmez. Devam edebilmek için, tıkılı kaldığın kafesten kurtulmalı ya da ayağa kalkmalısın; yolun ortasına çömelmiş oturursan tabii ki ayakların gitmez. Aynı bunun gibi arkanda bırakmak için de unutman gerekmez Liva. Sadece bırakıp yoluna devam etmelisin, onlar zaten arkada kalacaklardır.”
Sayfa 296Kitabı okudu