YALNIZ BİR OPERA (Murathan Mungan)
Ölü bir yılan gibi yatıyordu aramızda
Yorgun, kirli ve umutsuz geçmişim
Oysa bilmediğin birşey vardı sevgilim
Ben sende bütün aşklarımı temize çektim
İmrendiğin, öfkelendiğin
Kızdığın ya da kıskandığın diyelim
Yani yaşamışlık sandığın
geceye düşen not
Bir karahindibanın üzerine konmuş kelebek, misaliyiz hepimiz.
Ömrünün ikindi vaktine ermiş, kendince görmüş geçirmiş ama daha önünde yaşamak zamanı/imkânı olan.
Kelebek, bilir mi hiç, ayağının altındaki kendini sağlama aldığı o beyaz bulutçukların, bir nefes ile darmadağın olacağını.
Karahindiba, bilir mi hiç, üzerindeki renk cümbüşü güzellik timsali kelebeğin, bir günlük ömrünün olup o vaktinin de dolmak üzere olduğunu.
...
Bilmez
Bilemez
Ama
Biz
Bilmeliyiz
...
Ölüm, hak ve gerçek.
Her nefis, ölümü tadacak.
Kimse, dünyada ebedi kalmayacak.
O halde bir an önce toparlanmalı, silkelemeli, kendimize gelmeliyiz.
Ve buna ilk önce, okumak ile başlamalıyız.
Zira, Allah diyor ki, İkra/Oku.
Kendini oku, doğayı oku, kitabı oku.
Gözünü oku: Nasıl da büyük bir mucize değil mi, o küçücük yuvarlak, beyaz ve siyahın kardeşlik muştusu nasıl da bize aydınlık ve ferah, bir pencere aralıyor/açıyor.
Doğayı oku: O upuzun kavak ağaçları nasıl oluyor da devrilmeden dimdik duruyor, bir elif harfi gibi. Hele o otlar yahut çiçekler, nasıl da taşı bile yarıp geçiyor da kendine yol buluyor.
Kitabı oku: Önce Kur'an okunmalı. Hakk, kuluna ne diyor, öğrenmeli.Hem okunmuyor mu ki "Bütün kitaplar, bir kitabı anlamak için.". Okunacak o kadar çok kitap var ki; şiirinden romanına, öyküsünden denemesine kadar. Ne seversen onu oku, sevdiğin yok ise hepsinin tadına bak seçtiğini oku. Yeterki oku.
.
.
.
Öyle işte.
Okumak, hakikat ile oklanmak ve daha dimdik durmaktır. Selametle.
mü’minlerin annesinden “En Sevgiliyi” dinleyelim.
Aziz kardeşlerim herkes sevgiliyi anlatır. Ama leylaya mecnunun gözü ile bakmayanlar onda bir şey göremezler.
Sözlerine “Aişe binti Ebubekir Habibetü Habîbullah” (Ebubekir Kızı Aişe, Habibullahın Sevgilisi) diye başlayan mü’minlerin annesinden “En Sevgiliyi” dinleyelim. [1]
“Yusuf’u gördüklerinde bu bir melektir diyen kadınlar, Benim efendimi
Anılarının acısını da tatlısını da sevenler..
Orta okul 8. Sınıftayken adımı çıkarmıştılar bi çocukla, bunun üzerine türkçe öğretmenim bi kitap hediye etmişti bana "Çicekler susayınca " ,tabi bütün sınıfın yine tepkisini çekmiştim,' Neden öğretmen onlara değil de bana vermişti o kitabı sanki.!' . Her ne olursa olsun , anılarla dolu olan kitapların ayrı bi yeri var kitaplığımda ve kalbimde..