Ben, çocuklar gibi sevdim,
Devler gibi acı çektim.
- Attila İlhan
Bir Yere Gideyim Derken Hiçbir Yere Varamamak....
Neden bu hayatta Jane Austen'in tek derdi evlenmek, aile kurmak, saygın görünmek olan hayatın yüzeysel hevesleri peşinden koşan bir kitap karakteri olarak doğmadım da, Vedat Türkali'nin kendiyle beraber tanımadıkları da dahil olmak üzere, bir çok insanı düşünen onlar için endişelenen, onlar kadar bir çaba harcayamasa da içinden o insanların
Bir Subayın kaleminden ...
Siz hiç şehit haberi vermeye gittiniz mi ailesine?
Sabah daha mesaiye başlamadan bir mesaj düşer önünüze…
Yukarı köyden/mahalleden Ahmet Oğlu Mehmet şehit düşmüştür. Gereği…
Ya Rabbim dersin, dağa çıksam üç gün aç susuz kalsam da şu haberi vermesem! Ama giyersin tören üniformanı, birkaç Mehmetçikle birlikte,
Susma
Ölmek bile bir haktır
Ölmek belki de en büyük hakkıdır insanın
-insan gibi ölmek-
Hasta yatağında, sevdikleri yanında ölebilmek, insana yakışır şekilde
Sokak ortasında dövülerek değil!
Ve ölüm haktır, unutma
Hakkıma dokunma!
Hakkımıza dokunma!
Bırakın ecelimizle ölelim
Yersiz ölümlere, ölümden beter hayatlara kurban vermeyelim
Ölüp ölüp dirilmeyelim
Hergün duyduğumuz yeni ölümlere alıştırmayalım kulaklarımızı.
Hayatın acısı suratlarına vuruyor çocukların
O çocuklar betonda oynamaya bile razıydı halbuki,
Bir şans verseydiniz keşke, dünyanızı güzelleştireceklerdi.
Öyle çok kurban verdiniz ki toprak doldu,
Günü gelince almayacak sizi.