"Şimdi gözümün önündeki görüntüler renkli kırları andırıyor.
Korkacak bir şey yok.
Kırlarda koşuyorum.
Sanki bir deniz kentinde yaşamıyorum.
Hep kırlar.
Esintiyle birlikte eğilen otlar arasında bir başımayım.
Birazdan ölüm beni alacak.”
Bizi bıraksalar. Ben onun dizlerine yatsam. İçgüdülerimizle gövdelerimizi tanısak. Birbirimizi sevsek. Doğanın geliştireceği sevgi içinde büyüsek. Ana karnındaki çocuk gibi.
Sayfa 9Kitabı okudu
Geceleri anneme sokulunca hem soğuktan korunuyorum, hem de yalnızlıktan.
Sayfa 8Kitabı okudu
Pazar günleri... Şimdilerde... Sokak aralarından geçerken... Gözüme pijamalı aile babaları ilişirse, kışın, yağmurlu gri günlerde tüten soba bacalarına ilişirse gözlerim... Evlerin pencere camları buharlaşmışsa... Odaların içine asılmış çamaşır görürsem... Bulutlar ıslak kiremitlere yakınsa, yağmur çiseliyorsa, radyolardan naklen futbol maçları yayınlanıyorsa, tartışan insanların sesleri sokaklara dek yansıyorsa, gitmek, gitmek, gitmek, gitmek, gitmek... İsterim hep.
Sayfa 16Kitabı okudu
Mutluluğun, insanın kendi kendisiyle hoşnut olmasıyla başlayacağını da bilmiyorum.
Sayfa 31Kitabı okudu
Karşı çıkmak istediğim evler, koltuklar, halılar, müzikler, öğretmenler var. Karşı çıkmak istediğim kurallar var. Bir haykırış! Küçük dünyanız sizin olsun.