Kitabın en güzel yeriydi, son iki sayfada yer alan dua.
Keşke okuduğumuz her kitap, yüreğimize dokunan bir duayla bitseydi.
Rabbimiz!
Dünyada sıkışmış kalbimizi merhametinle genişlet ve nefesimize nefes kat.
...
Işıklar arasında gizlenmiş kibirlerden, gözleri görmeyen şehvetlerden, içimize vesvese veren fısıldamalardan, düğümlere üfleyenlerden sana sığınıyorum.
Her yanımızda bir pişmanlık var.
Her yanımızda bir utanç izi var.
Pişmanlıklarımızı ve utançlarımızı kimselere göstermeden ve kimselere fark ettirmeden ayıplarımızı, senin evine geliyoruz.
...
Varlığımızı, onurumuzu, geleceğimizi, umutlarımızı yeniden dirilt.
Ellerimizi tut.
Ellerimizde derman kalmadı.Biz bıraksak da sen tut.
Bizi kendimize bile bırakma Rabbimiz!
(Çokça Âminnn)
Sırf bu güzel dualar için bile okunmaya değer, tavsiye ediyorum ;)