Önemli olan insan olmak, yalın olmaktır diyebilirim ve birazdan diyeceğim.
Hayır, önemli olan doğru olmaktır ve bunun içinde hepsi vardır, insanlık da yalınlık da. Ve dünya olduğum zaman değilse ne zaman daha gerçek ve daha saydam olurum ?
Bu dünyanın yüceliği ve zavallılığı: Hiç gerçeklik sunmaz ama aşklar sunar.
Anlamsızlık hükümrandır ama aşk anlamsızlıktan kurtarır.
Zeki, akıllı adamların tümünün ortak eğilimi: Kurallara aykırılık.
Okur Takip Önerileri
Bir aşk - yaşamda büyük bir aşk gerekir, çünkü bu aşk, belimizi büken nedensiz umutsuzlukların yerini alır.
Tuhaf: Yalnız kalmayı becerememek, yalnız kalmamayı da becerememek. insan ikisini de kabulleniyor. ikisi de yararlı.
Bir kitap okudu
200 syf.
·
Puan vermedi
Chestov’a dönüyorum. Bir yorumcu onun ilgiye değer bir sözünü anlatır: “Tek çıkar yol, insan yargısı için bir çıkış yolu bulunmayan yerdedir, diyor. Böyle olmasaydı, Tanrı’yı ne yapacaktık? Kişi ancak olanaksızı elde etmek için Tanrı’ya yönelir. Olabilene gelince, insanlar yeter onu bulmaya.”
İşte yine ağaçlar, sertliklerini biliyorum, işte su, tadını duyuyorum. Otların ve yıldızların bu kokuları, gece, yüreğin rahata erdiği kimi akşamlar; erkinliğini ve güçlerini duyduğum bu dünyayı nasıl yadsıyabilirim? Yine de bu yeryüzünün bütün bilimi beni bu dünyanın benim olduğuna inandırabilecek hiçbir şey vermeyecek. Onu bana anlatıyorsunuz,
Uyumsuzluk, onaylandığı andan sonra bir tutkudur, tutkuların en can alıcısıdır. Ama tutkularımızla yaşayabilecek miyiz, yaşayamayacak mıyız, yüreğimizi bir yandan coştururken, bir yandan da yakacak olan derin yasalarını benimseyecek miyiz, benimsemeyecek miyiz, işte bütün sorun bu.
Benim olan bu yürek bile hep tanımlanmaz kalacak benim için. Varoluşum hakkında vardığım bu kesinlikle, bu güvene vermeye çalıştığım öz arasındaki çukur hiçbir zaman dolmayacak. Kendi kendime yabancı kalacağım hep.
Bir kitap okudu
160 syf.
·
Puan vermedi
