"Burası yabancı bir yer, bu evde hiçbir şey bana ait değil. O yüzden her yer onun varlığıyla dolu sanki."
İnsanlar neden hep en çok sevdiklerine bir türlü yardım edemezler? Hep, nasıl olsa daha çok vakit var, diye düşünürler? Sevgimiz, onları koruyan silah işlemez bir kalkandır sanırız. Biri, dünyada sevginin değil, yalnızca kanıtlarının var olduğunu söylemiş. Ne kadar doğru
Dünyadaki insanlar ikiye ayrılmıştır: Kimileri kör gibı öne atılır, kimileri atılmadan önce bir yıl düşünür. Sen yüreğini yavaş açıyorsun
Dünyada çok korkunç şeyler olduğu için mutluluk olanaksız diyenlere inanmıyorum, yalan söylüyorlar. Ama bu iğrençliklere özürler bularak onları aklayarak yaşamak da istemiyorum
Keşke o beni yazsaydı, diyorum. Yüzyıllarca geride kalan günleri düşünen, o olsaydı. Benim korkaklığımı, kararlı olma gereksinimimi haklı göstermeye çalışsaydı.
İnsanlar acaba neden en çok sevdiklerine bir türlü yardım edemezler?
Aşka bağımlı olmak, yüceltmeler ve hayal kırıklığı ile yaşamak istemiyorum. Ruhun ve bedenin tutkusunu kendinde toplayacak biri şeyler bulmak istiyorum.
Gençlik çılgınlığı. Her gün yeniden ölmemek için ölüme gitmek.
Ne mutlu sana okuyacak vaktin var, görüyorum bir yığın kitap almışsın.
“İnsanlar acaba neden en çok sevdiklerine bir türlü yardım edemezler?”
“Odanın karanlığında, her şeyi anlamış olmanın bizi kurtaracağına inandım.”
Sayfa 162Kitabı okudu
“Ne mutlu sana okuyacak vaktin var, görüyorum bir yığın kitap almışsın.”
Sayfa 80Kitabı okudu