Cümle unutulsa çaresizliği unutulmaz!
...sapsarı bir sesle hey Allah'ım bir kapı bu kadar mı hüzünlü açılır, bu kadar mı diye ağlamış. Sonra, bir sabah dışarıdan gelen çeşitli seslere bakarak, yahu sesler insanın kulağına bu kadar mı dışarıdan gelir diye de ağlamış birdenbire. Gar binasında yükselen tren düdüklerini duydukça, of Allah'ım of trenlerin düdükleri bu kadar mı acı olur diye de ağlamış sonra. Sık sık ellerine bakıp bir insanın elleri bu kadar mı çaresiz görünür, söyleyin bana bu kadar mı çaresiz görünür diye de ağlamış.
