O zaman dahi vazgeçmedi. "Konuşmamız lazım Jude" diyordu birkaç gün aralıkla, Jude başıyla hayır deyince sessiz kalıyordu. "O zaman yarın" diyordu. "Söz mü? Yarın konuşacağız."
"Neden konuşmam gerekiyor anlamıyorum" dedi bir kere bıyık altından. Montana'dan gelen kayıtlarını okuduğunu, onun kim olduğunu bildiğini biliyordu.
Ama sessiz kaldı önce. "Öğrendiğim bir şey varsa" dedi, "böyle konuları hatırası tazeyken konuşmak lazım. Yoksa hiç konuşmazsın. Ben sana nasıl anlatacağını öğreteceğim çünkü sen bekledikçe daha zor olacak, içinde cerahatli bir yaraya dönüşecek, suç sende sanacaksın hep. Aslında öyle olmayacak elbette ama sen hep öyle zannedeceksin."
Sayfa 135Kitabı okudu
