GİDİŞİN
Gidişin ölümüydü umutlarımın,
Güllerin yüreğimde canverişiydi,
Ufkumda her akşam hüzünlü ve dalgın,
Seninle batan ömrümün güneşiydi.
Ardında bir İstanbul bıraktın öksüz,
İçimde yokluğun ateşini yaktın,
Karanlıklar ortasında güpegündüz,
Yıkılmış, dağılmış bir adam bıraktın.
Gün, gün yaklaşan bir şey var; ölüm mü, ne?
Değilse içimde bu ürperti neden?
Dolaşan kim benimle deli divane?
Güzel olan herşeydi seninle giden.
Şimdi bütün hayallerim yoksul kaldı,
Gittin, bana bu rezil İstanbul kaldı...
Ümit Yaşar Oğuzcan
( 1926 - 1984 )
Büyük Öfke
Emir yüzbaşı kafede oturuyordu, dalgın ve düşünceliydi garsonun önüne indirdiği kahveye henüz dokunmamıştı sadece düşünceli olarak kahveye bakmaya dalmıştı. Karşısında 40 yaşlarında yaşlı bir adam oturuyordu emir’in dalgınlığını dakikalarca izledi sonra gelip emirin masasına oturdu derdini dinledi ve son sözü şöyle oldu. Acı iyidir bayım acı insanı güçlü kılar… #büyüköfke
yaşar kemal'in tasviriyle:
"akşamüstleri tünelden taksime doğru sol kaldırımdan yürürseniz, gözünüze dalgın, siyah gözlüklü, yüzü kederli, ama müthiş kederli -yüzündeki keder besbellidir, elle tutulacak gibi, yüzde donup kalmıştır-, pantolonu ütüsüz, ağarmış saçları kabarmış bir adam çarpar.
bu adamın, bu beyoğlu kalabalığı içinde bir hali vardır ki (daha doğrusu her hali) size bu koskocaman şehirde yalnız, yapayalnız olduğunu söyler.
bu neden böyledir? orasını kimse de bilmez…
bazı adam vardır, insan yüzünde sırf hınç, kin okur.
bazısında gurur, bazısında neşe, bazısında bayağılık, aşağılık…
bu adamın üstünden başından da yalnızlık akar.
bir de bu adama, kadıköy iskelesinin kanepelerinden birine oturmuş, heybeli köylüleri, çıplak ayaklı serseri çocukları, hanımefendileri seyrederken rastlarsınız.
bu adam hikayeci sait faiktir."
Rainer Maria Rilke
Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.
Ağır ceza reisi duruşmaya girerken
safir bir göz yapışıyor kırmızı yakasına
kırmızı yakaları var yargıç cübbelerinin
Fransız İhtilalinden kalma.
Burslu okuduğu yıllardan kalma ceza reisinin
garip bir tarafı var
kaşlarını çatınca bir çocukluk
dolduruyor yüzünü
ürkünç bir uğursuzluk
gülümsediği sıra.
Garip bir tarafı var valinin
makam arabasına
BURASI DÜNYA VE BİZ ARTIK ÇOK SIKILDIK...
Burası dünya ve biz artık çok sıkıldık.
Alıp başımızı sana gelmek istiyoruz
Sana gelmek, orada kalmak istiyoruz
Çok unuttuk hatırlamak istiyoruz
Başımızın okşanmasını, gözyaşımızın silinmesini, kolumuza girilmesini istiyoruz
Yağmurunu ve meleklerini yeniden istiyoruz
Rüzgârın sesini, ırmağın sesini,
Dağların dağ, denizlerin deniz, kadınların
Ceketini almış gidiyor eski bir adam.
Neyim var ki bu dünyada der gibi.
Ucu yanık şiirler dökülüyor cepkeninden.
Sonbaharlar son duraklar son bir tebessüm dolu bakışlar.
Ceketini almış gidiyor eski bir adam.
Gözleri yorgun hep suskun düşünceli dalgın
Son yolcu deniz kokar yüreğinin kıyıları.
Son bir bakış süzülüyor, gözlerinde gün batımı sakallarından hüzün akıyor
Ceketini almış gidiyor eski bir adam.
Öyle durgun öyle vurgun öyle kırgın
Cümlelerin anlatamayacagını gözleri anlatır şaşkın gözleri, dalgın gözleri, dargın gözleri.
Yorgun yüreği anlaşılamadığı vakit...
Ceketini almış gidiyor eski bir adam.
Bu dünyada başka neyim var der gibi
Oysa bir de türküsü var, oysa bir de yarım kalmış hikayesi var, oysa bir de ardında bıraktığı öksüz şiirleri,
oysa bir de hüzün gözlü kadını var.
Balkonunda feslegeni,
Penceresinde serçesi, kapısının önünde sokak kedisi, bardakta unutarak soguttugu çayı bir kenara attığı buruşuk gömleği
Her gece duvara civi gibi çakılı gözlerinde özlemleri, siyah beyaz bir resimde annesinin son gülümseyişi, hevesle kurduğu hayalleri, kendine verdiği sözleri var
Daha ne kalacak ki geride
Ceketini almış gidiyor eski bir adam
Ardına bile bakmadan. ..
-Gülten Alp🖋️