Daru-lEytam
Burada elektrik var. Yemek var. Tatlı var, çatal kaşık, kalem, defter, kitap var. Yalnız bir şey yok burada. Burada hiç olmayan şey anne şefkatidir. Ve her şeyin taklidi oluyor da şefkatin taklidi olmuyor. Başkalarının bizden, bizim kanımızdan olmayanların şefkati doyurmuyor bizi, çünkü onlara nazlanamıyoruz, şımaramıyoruz. Başlarımız eğiktir onların yanında. Ve en kötüsü, başkalarının bize gösterdiği şefkatin bir lütuf eseri olduğunu biliyoruz. Bu bilgi bizi rencide ediyor. Sevilmek istemiyoruz. Ve ömürlerimizin sonuna kadar, artık sevilmek istemeyeceğiz. Burada hiç kimseyi hiç kimseden ayırt etmiyorlar. Halbuki annem beni en haksız zamanlarda bile haklı çıkarır, mahalle çocuklarını Ferhad Ağa'ya dövdürtürdü. Ne acıdır, küçüklüğünü hiç nazlanmadan, şımarmaksızın ve etrafındakilerle aynı haklara malik olarak geçirmek.
Sayfa 69
