"Rıza-yı İlâhîyi esas maksad yapıp gaye-i hayal sahibi olmakla dâvâ adamı vasfını kazanmak ve dünyayı ahirete vesile yapmak. İnsanın değeri bu gayeye bağlılığı derecesine göre olur. Fâni dünya hayatını gaye yapan insan, hakikatte değer kazanamaz."
Sayfa 62 - Sebat Yayıncılık - Bu cümle hazırlayan Ahmet Koçoğlu Ağabey'e aittir.Kitabı okudu
Dava adamı
Ölmekle, yalnız kendimi kurtaracaktım, fakat hayatta kalıp da zahmet ve meşakkatlere tahammül ile bu kadar imanın kurtulmasına hizmet ettim.
Allah'a bin kerre hamdolsun.
Sonra, ben cem'iyetin iman selâmeti yolunda âhiretimi de feda ettim.
Gözümde ne Cennet sevdası var, ne Cehennem korkusu.
Cem'iyetin, yirmibeş milyon Türk cem'iyetinin imanı namına bir Said değil, bin Said feda olsun.
Kur'anımız yeryüzünde cemaatsiz kalırsa Cennet'i de istemem; orası da bana zindan olur.
Milletimizin imanını selâmette görürsem, Cehennem'in alevleri içinde yanmağa razıyım.
Çünki vücudum yanarken, gönlüm gül gülistan olur.
Tarihçe-i Hayat - 630
Ah Üstadım! İşte Gerçek Bir Dava Adamı
Ben kendi elemlerime tahammül ettim fakat ehl-i İslâm'ın eleminden gelen teellümat beni ezdi. Âlem-i İslâm'a indirilen darbelerin, en evvel kalbime indiğini hissediyorum. Onun için bu kadar ezildim.
Sayfa 134Kitabı okudu
Dava adamı her durumda kendinden bekleneni verebilendir
Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm dava etmiş ki: "Ben, şu kâinat Hâlık'ının mebusuyum. Delilim de şudur ki: Müstemir âdetini, benim dua ve iltimasımla değiştirecek. İşte parmaklarıma bakınız, beş musluklu bir çeşme gibi akıttırıyor. Kamere bakınız, bir parmağımın işaretiyle iki parça ediyor. Şu ağaca bakınız; beni tasdik için yanıma geliyor, şehadet ediyor. Şu bir parça taama bakınız; iki üç adama ancak kâfi geldiği halde, işte iki yüz üç yüz adamı tok ediyor." Ve hâkeza yüzer mu'cizatı böyle göstermiştir.
Mektubat-98
Dava adamı
Bana "Sen şuna buna niçin sataştın?" diyorlar.
Farkında değilim.
Karşımda müdhiş bir yangın var.
Alevleri göklere yükseliyor.
İçinde evlâdım yanıyor, imanım tutuşmuş yanıyor.
O yangını söndürmeğe, imanımı kurtarmağa koşuyorum.
Yolda biri beni kösteklemek istemiş de, ayağım ona çarpmış.
Ne ehemmiyeti var?
O müdhiş yangın karşısında bu küçük hâdise bir kıymet ifade eder mi?
Dar düşünceler!
Dar görüşler!
Beni, nefsini kurtarmayı düşünen hodgâm bir adam mı zannediyorlar?
Ben, cem'iyetin imanını kurtarmak yolunda dünyamı da feda ettim, âhiretimi de.
Seksen küsur senelik bütün hayatımda dünya zevki namına bir şey bilmiyorum.
Bütün ömrüm harb meydanlarında, esaret zindanlarında, yahut memleket hapishanelerinde, memleket mahkemelerinde geçti.
Çekmediğim cefa, görmediğim eza kalmadı.
Divan-ı Harblerde bir câni gibi muamele gördüm, bir serseri gibi memleket memleket sürgüne yollandım.
Memleket zindanlarında aylarca ihtilattan men'edildim.
Defalarca zehirlendim.
Türlü türlü hakaretlere maruz kaldım.
Zaman oldu ki, hayattan bin defa ziyade ölümü tercih ettim.
Eğer dinim intihardan beni men'etmeseydi, belki bugün Said topraklar altında çürümüş gitmişti.
Benim fıtratım, zillet ve hakarete tahammül etmez.
İzzet ve şehamet-i İslâmiye beni bu halde bulunmaktan şiddetle men' eder.
Tarihçe-i Hayat - 629
Dava adamı:
Kuvvet hakta olduğu, hak kuvvette olmadığı sırrıyla; dünyayı başıma ateş yapsanız hakikat-i Kur'aniyeye feda olan bu baş size eğilmeyecektir.
Sayfa 472 - RNK