“Yalnızım ve sanki benim için yaratılmış bu yerin tadını çıkarıyorum. Bu dinginliğe o kadar alıştım ki dostum, yeteneklerimi bile unutacak gibi oluyorum. Su anda, tek bir çizgi dahi çekemiyor olabilirim ama yine de daha önce hiç şu ankinden daha iyi bir ressam olmamışım gibi hissediyorum.
“Deborah Blau birden özgürlükten koptu, tepesi üstü yuvarlanarak çarpışan iki dünyanın arasında kalıp paramparça oldu. Daha önceleri de hep olduğu gibi, garip biçimde sessiz bir parçalanmaydı bu.”