İnşallah yolun sonunda deliler hastanesinin avlusunda kafamda huni ile hatıra pozu veriyor olmayız.
Anılar defterinde gül yaprağı
Gibi unutuldum kurudum
Başıma düştü sevda ağı
Bir başıma tenhalarda kahroldum
Sen kim bilir rüzgârlı eteklerinle
Kim bilir hangi iklimdesin, ben
Sensiz bu sessizlikle
Deliler gibiyim sensiz
Bu sessizlikle
Cahit Zarifoğlu
Deliler ve Mahkûmlar İçin Dua, R. M. Rilke
Sizler ki, hayat, belki sezdirmeden,
sırt çevirmiş koca çehresiyle: şimdi,
kim bilir, kendine hayattayım diyen
biri dile getirmekte hafiften
dışarda, özgürlüğün iklimlerinde,
vakit geceyken bir duayı:
kolay öldürebilesiniz diye zamanı;
çünkü zaman, hep peşinizde.
Şimdi hatırladığında hayat sizi,
şefkatle saçlarınızı okşar:
neniz var idiyse, hepsi
bundan böyle başkalarında yaşar.
Hep sessiz kalmalısınız sizler,
yürekleriniz artık yaşlandığında,
hiçbir zaman öğrenmemeli anneler,
yaşamak diye bir şey de varsa.
Yukarılarda ay yükselmekte,
aralandığı yerde dalların,
ve sakinleri sîzlermişçesine
pençesine düşmekte yalnızlığın.
