Yine başa dönmüştüm işte Nihan, bedeninin, aklının, ruhunun, arzularının sahibi olmayan bir bendim yine, madde madde hayattım. Kendime değil onlara ait oldukça kahraman değil, trajediydim. Trajedilere herkes ağlar, içimde bir yer gizli gizli gülüyordu ama, derin bir oh çekiyordu, rahat bir nefes alıyordu.