Nasıl geçti habersiz o güzelim yıllarım.
Bu Ramazan çok güzel bir ramazan oldu. İlk gününden son gününe kadar nefsime ağır gelen bir dolu şey oldu. Zorluğu çoktu ama rabbim hep bir kolaylık da verdi. Hakikaten ayların içinde biricik bir ay olduğuna kalbim tam kanaat etti bu sene. Kaç yaşında olduğumu düşününce çok özel bir farkında olma daha doğrusu farkına varma hali. Bu yıl midemle birlikte aklıma da ruhuma da oruç tutturdum. Okuyacağım kitapların türüne dikkat ettim diyelim. Bir ay değil de bir yıl geçirmiş gibiyim. Bunun adı maneviyattan başka bir şey olamaz. Allah'ım. Biz kendimizden çok kolay vazgeçiyoruz, sen bizden vazgeçme. Çok şükür bu günümüze.
️
Bu risalenin en sevdiğim kısmı, Hadîsin rivayetlerinde vardır ki: Cenab-ı Hak nefse demiş ki: "Ben neyim, sen nesin?" Nefis demiş: "Ben benim, sen sensin!" Azab vermiş, Cehennem'e atmış, yine sormuş. Yine demiş: "Ene ene, ente ente." Hangi nevi azabı vermiş, enaniyetten vazgeçmemiş. Sonra açlık ile azab vermiş, yani aç bırakmış. Yine sormuş: "Men ene vema ente?" Nefis demiş:
اَنْتَ رَبِّى الرَّح۪يمُ وَاَنَا عَبْدُكَ الْعَاجِزُ
Yani: "Sen benim Rabb-i Rahîm'imsin, ben senin âciz bir abdinim."
Ramazan - 19
