berlin, yetişkin bedenlerin içinde kendilerini defnettikleri bir çocuk tabutuydu.
Sayfa 44Kitabı okudu
"gel" dedim. "tekneye çıkalım."
"batmayalım sakın."
"zaten batmışız."
Sayfa 52Kitabı okudu
“bence her şeyi yıkabilirler. yalnızca odamı bana bıraksınlar. sakalımı uzatacağım, öyle uzatacağım ki bu şehrin kulaklarından fışkıracak” dedi, “saksılara işerim, hamamböcekleriyle karnımı doyururum. daha fazlasına ihtiyacım yok. insanlarımın hikâyelerini anlatırım. anlatılmayacak hikâye kalana kadar...”
Sayfa 100Kitabı okudu
şehir bazen soluğu tıkanan bir organizma olmalıydı. ağlamalıydı veya soğuk algınlığına yakalanmalıydı ve gerektiğinde bademciklerini aldırmalıydı. ve sonra tekrar sağlığına kavuşmalı ve coşkuyla dolmalıydı. ama hep öncekinden farklı olmalıydı.
Sayfa 102Kitabı okudu
Bana öyle geliyordu ki, son yıllarda varlığımın kanıtı olabilecek hiçbir şey yoktu.
Sayfa 99Kitabı okudu
Deveyi pire yapma şimdi.
Pireyi deve yapma, denir ona.
Develeri pirelerden daha fazla seviyorum ama.