Deniz ATILGAN
@denizatlgan
SDÜ/ELL
2 Şubat 1998
43 okur puanı
Ağustos 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Yaşamın çeşitliliğinin ilk önsezisi benliğini sarmış, ilk defa olarak insanın özünü anladığına, düşman gibi görünseler de birbirlerine ihtiyaçları olduğuna ve insanlar tarafından sevilmiş olmanın çok tatlı bir şey olduğuna inanmıştı.
Sayfa 73Kitabı yarım bıraktı
Sahip olduklarının farkına vardığından beri yaşamdaki bütün sabırsızlıklarını yitirmişti.
Sayfa 73Kitabı yarım bıraktı
Sevginin gücü, kalbin bütün büyük olaylarda sığınıldığı yalnızlık ve hayal kırıklıklarının bu içi boş ve karanlık odasındaki gerginlikten sonra değil de, olaylara göre değerlendirilirse yanlış ölçülmüş olurdu.
Sayfa 19Kitabı yarım bıraktı
Okur Takip Önerileri
Hiçbir şey tutkulu bir şüpheden daha fazla aklı zorlayamaz, hiçbir şey karanlığa koşan birinin bıraktığı izden daha fazla olgunlaşmamış bir aklın bütün gücünü sergileyemezdi.
Sayfa 34Kitabı yarım bıraktı
Yapacağım çok şey var, hayatın sonsuza dek süreceğini sandığım günlerde hep ertelediğim şeyler bunlar, sonra, hayatın yaşanmaya değmeyeceğine inanmaya başlayınca da unuttuğum.
Sayfa 146Kitabı okudu
Keşke herkes kendi içsel deliliğini bilse ve onunla birlikte yaşamayı öğrense. Dünya daha iyi kötü bir yer mi olurdu? Hayır insanlar daha yürekli, daha mutlu olurlardı.
Sayfa 142Kitabı okudu
Zehrin bünyeye yayılmasının yarattığı en büyük sorun, tutkuların, -nefret,aşk, umutsuzluk, merak vb.- su yüzüne çıkmasını önlemesidir. Acılaşan insan zamanla hiçbir istek duymaz. Ne yaşayacak ne de ölecek iradeye sahiptir artık, sorunun özü de budur.
Sayfa 99Kitabı okudu
Düşünün bir kez, ömrümüzün her günü aynı şeyleri tekrarlamadığımız bir hayat hayal edebiliyor musunuz? Örneğin hepimiz yalnızca karnımız acıktığında yemek yemeye karar verseydik, ev kadınları ve lokantaların hali ne olurdu?
Sayfa 89Kitabı okudu
İnsanlar ancak koşullar buna elverdiğinde delirme lüksüne sahiptiler.
Sayfa 86Kitabı okudu
Şairler dolunayı severler, hakkında binlerce şiir yazılmıştır, oysa Veronika en çok yeni ayı severdi çünkü daha gelişecek, büyüyecek, kendi yüzeyini tümüyle ışığa boğacak zaman olurdu, kaçınılmaz yok oluşundan önce.
Sayfa 74Kitabı okudu
Oysa gerçek sevginin zamanla değişip geliştiğini, yeni ifade yolları keşfettiğini bilmiyor muydu?
Sayfa 55Kitabı okudu
Sorun buydu işte: her şeyi aptalca bulduğu için yaşamın kendisine empoze ettiği şeyleri kabullenmişti her zaman. İlkgençliğinde seçim yapmak için çok erken olduğuna inanmış, gençliğinde, yani şimdi ise, değişmek için çok geç kaldığını düşünmüştü. Peki, bugüne kadar enerjisini neye harcamıştı? Yaşamın olduğu gibi devam etmesini garantiye almaya çalışmaya.
Sayfa 55Kitabı okudu
Tanrı varsa-ki ben olmadığına gerçekten inanıyorum- insan aklının sınırları olduğunu da bilir. Yoksulluğu, haksızlığı, açgözlülüğü, yapayalnızlığı, bütün bu karmaşayı o yaratmadı mı? Mutlaka çok iyi niyetlerle girişmiştir bu işe, ama sonuçlar bir felaket. Tanrı varsa bu dünyayı erkenden terk etmeyi seçen yaratıklara karşı cömert davranacaktır, hatta bizi burada vakit harcamaya zorladığı için özür bile dileyebilir.
Sayfa 20Kitabı okudu
Veronika intihar etmeye karar verir…
Birinci neden: Yaşamındaki her şey hep aynıydı ve bir kez gençliği sona erdi mi hep yokuş aşağı gideceği belliydi: Yaşlılık, dönüşü olmayan izler bırakacak, hastalıklar birbirini kovalayacak, dostlar birer birer yok olacaktı. Yaşamını sürdürmekle hiçbir şey kazanmayacaktı, tam tersine acı çekme olasılığı hep artacaktı.
İkinci neden daha felsefiydi: Veronika gazete okuyan, televizyon seyreden, dünyada olup bitenlerden haberli biriydi. Her şey yanlıştı ve kendisi herhangi bir şeyi düzeltebilecek durumda değildi.
Sayfa 19Kitabı okudu
“İnsan dalgaların havada nasıl titreştiğini ve güneşte neler olup bittiğini anlayabilecek durumdadır ama başka birinin kendinden farklı biçimde sümkürebileceğini bir türlü anlayamaz.”
Sayfa 199Kitabı okudu
