"Anne. benim doğmamam gerekirdi . Balonum gibi olmalıydım. "
Hüzünle saçlarımı okşadı .
"Herkes , doğması gerektiği biçimde doğar. "Dedi sen de öyle oldun . Ama Zeze , ara sıra hiç söz dinlemiyorsun ..."
Hızlı yürüyemez ,bir adım gerimde kalırdı. Küçük adımlarla. aramızdaki binlerce kilometrelik mesafeyi kapatmaya çalışırdı . Ne güzeldi o anlar ... Ne ben yavaşlardım ne o koşardı.