beyzoss
@derdinincicegi
beyaz gömleğinle, bir laboratuvarda, insanlar için ölebileceksin, hem de en güzel en gerçek şeyin yaşamak olduğunu bildiğin halde.
Öğrenci
105 okur puanı
Mayıs 2018 tarihinde katıldı
Ama belki de hiçbir anne baba evladını gerçekten göremez. Baktığımızda sadece kendi hatalarımızın bir yansımasını görüyoruz.
Sayfa 318
Çocuklar ne umar? Anne babalarının gururla ışıl ışıl parlamasını. Bu umudun ölmesinin ne kadar acı verici olduğunu biliyordum.
Sayfa 299
Ama bu kadar acımasız, bu kadar sevgisiz, bu kadar hoyrat bir dünyada hiçbir şey olmamış gibi yaşayamazdım.
Sayfa 502
Okur Takip Önerileri
Biliyorsun, babasının gölgesinde yaşayan çocuklar asla büyüyemezler.
Sayfa 482
Ne yazık ki Almanyadaki göçmenlerin çoğu böyleydi. Türkiye'yi özlediklerini söylüyorlardı ama burunlarında tüten o vatan artık yoktu. Dedelerinin, ninelerinin, anne babalarının anlattıkları o ülke çoktan değişmişti. Kendileri de yıllar önce Türkiyeden ayrılan o çaresiz gurbetçiler değillerdi artık, eksiğiyle gediğiyle bir hayat kurmuşlardı. Dönüp gelmediklerine göre, o hayat bir şekilde tatmin de ediyordu onları.
Sayfa 461
Ve ister titan olsun ister dev, ister tanrı olsun ister insan, fark etmez. Baba kötüyse, korkaksa, sevgisizse, şefkatten yoksunsa, bir çırpıda çıkarıveriyorsa evlatlarını gözden, hiç iyilik beklemeyin o çocuklardan.
Sayfa 206
Babalarımız, unuttuğumuzu zannettiğimiz ama hiçbir zaman silinmeyecek buruk bir anı olarak hep yaşayacaktır zihnimizde.
Sayfa 205
Dedi ki; "Onlar en yakınlarını bile kolayca unuturlar. Öz çocuklarını hoyratça bırakıp giderler. Sevdiklerinin gözyaşlarına bakmazlar. İnsanlara dikkat et Zeus."
Sayfa 168
Çünkü insan denen mahlukun en önemli niteliklerinden biri unutmaktı. İyiliği de kötülüğü de, acıyı da mutluluğu da, korkuyu da sevinci de unuturlardı. O yüzden aynı hataları tekrarlarlardı.
Sayfa 166
Oysa kasvetli şehirlerde sefillik içinde geçen basit bir serüvenden başka bir şey değildi yaşamları.
Sayfa 165
Daha sonra da siyasi değişiklikler ve dünyanın yozlaşması sonucu yönetimdeki hiç kimse artık sanatı ve edebiyatı düşünmez olmuştu.
Sayfa 85
..sonra da kalbimi bahtıma ne çıkarsa onun güzelliğine bıraktım.
Sayfa 58
Kimseye kızmıyorum, beni kurtarmasınlar artık, yeter. Bıraksınlar, yerime alışayım.
Sayfa 57
Galiba, güçlüklere birlikte karşı koymaya başladıktan sonra sevdik asıl birbirimizi.
İnsan hangi yaşında severse sevsin liseli oluveriyor.
Sayfa 28