Kelimelerle tarif edemeyeceğim bir ruh hali ile yazıyorum bu incelemeyi.
Bu kitabı belki de en çok bekleyenler arasındaydım ve yazar için ilk kitabından beri dediğim şeyin gerçekleştiğini görüyorum. Yüksel Yılmaz bu ülkede hak ettiği yerde olmadığını düşündüğüm birkaç yazardan biri.
Yazdığı kitaplar, öyküleri uluslararası normlarda değerlendirilebilecek bir yazar ama şanssızlığı böyle bir ülkede dünyaya gelmiş. Kimse kusura bakmasın ama bu ülkeyi kötülemek değil amacım, bu ülkenin okuma oranı ve yazarın yazdığı türe karşı önyargı.
Burada da beni yakınen takip eden, tanıyan insanların bildiği üzere en büyük korkum kemoterapiler, ağır hastalık süreci esnasında bu kitabın ve birkaç beklediği romanın yetişmeyecek olmasıydı ama yetişti. En azından bu yetişti diyeyim ya da.
Ömrüm yeterse fazlasını da okumak isterim.
Halaskâr'a gelince.
Kesinlikle dünyaya ve insanlığa bakışımızı sorgulatan, Serkan ile ağlayıp güldüğümüz mükemmel bir roman olmuş.
Yüksel Bey yazarlığına çok şey katmış!
Tek yıldızı bu kadar erken bitmemesi gerektiği için kırıyorum. Daha uzun olabilirdi.
En önemlisi ise;
Lütfen devamı olsun, bir şeyler daha okuyalım.
Beklediğime değmiş ve teşekkürler Pegasus Yayınları.
