~Ben kimdim, nereliydim, kime aittim? Belki de hiç kimseye, hiç bir yere, hiç bir ülkeye.Belki de her yere, herkese aittim,her ülkenin bir ferdiydim.
Esaret de yıkılmışlıktır, esir insanın dili kilitli, elleri zincirlidir, ne anlatabilir, ne de ahvalini yazabilir.
Esaret de yıkılmışlıktır, esir insanın dili kilitli, elleri zincirlidir, ne anlatabilir, ne de ahvalini yazabilir.
Bu kanlı Mezopotamya'nin esareti niçin bu kadar sonsuz,derin ve köklüdür? Niçin Mezopotamya insanı her zaman gaddar darbelerle yıkılıyor? Esaret niçin bu kadar sonsuzdur burada?
Kuşkusuz biliyorum, baskı altındaki çaresiz insan, yanan ağaç kütüğüne benzer, zararı önce kendine verir.
~Sevgili dinleyenler, yürek yanmayıncaya kadar gözler yaş dökmez.
~Kitapların sesini duymak istiyorum, kitapların sesinin sayısız olduğunu biliyorum,o sayfaların arasında her çeşit ses var.
Sayfa 109Kitabı okudu
Gülin neden dikenleri var diye düşünüp kahrolacağımıza, dikenlerin içinde gül yetişiyor diye sevinmeliyiz."
Bazen bir romanın kahramanları, olayları ya da ilişkileri yazardan daha güçlü olur; planlarını altüst ederler yazarın, onlar kendi yollarını kendileri çizer, romanı adeta onlar biçimlendirir.
~Başaramamak benim yaraya benzer, derindir, yaralıyı yavaş yavaş öldürür.
~Bu kahrolası hayata beni bağlayacak hiçbir şey kalmadı şimdi.
~Artık ne sevinç,ne hüzün,ne umut,ne de hayal kırıklıklarım kalmış benim.
~Şimdi tükenen ömrümde,artık gece gündüzleri,ay ve yılları saymıyorum. Artık ne günlerin getirdiği kuşku, tereddüt ve acelecilik umurumda,ne de hayata ait düşler, hayaller,arzular.
Sayfa 86Kitabı okudu
~Utancın ve hüznün sesi olan sessizlik,artık bütün seslere egemen.
Sayfa 63Kitabı okudu
~Ben de öleceğim. Yaramdan biliyorum, sağalması mümkün olmayan bu yara beni öldürecek.