bu sabah okumaya başladım, üstelik elimde okumakta olduğum 2 kitap varken 3.ye başlamış oldum.. bitirdim kitabı, bu sefer elimde kalemle başa döndüm bir daha okudum çize çize... çizdiğim yerlerse hep kendime yakıştırdığım satırlar olmuş, sonra fark ettim.
benim için asıl anlamı; o kadar uzun süre okunacaklar listemde durdu ama okuduğum bu zaman, işte bu kitap için, benim ruh halim için doğru zamandı...
"dünyanın tüm acılarını kendi acısıymış gibi yaşayan kadınlar"ın duygusallığına göre bir kitap, varoluşsal sancılara sahip, yok yere acı çeken, aslına bakarsan böyle yaşıyor olmaktan da bir nebze zevk alan kadınlar için.
bana çok iyi geldi. kendi dertlerime ortak ettim, paylaştım. evet dedim mesela, bu cümle benim şu anımı anlatıyor. evet dedim bu kadın beni anlıyor, ben daha küçücük çocukken, sanki benim şimdiki halimi görmüş de yazmış bu satırları...
ve evet:
"bütün serotonin geri alım inhibitörleri birleşseler geri alamazlar çünkü
hayra yorulmuş bir rüya kadar sevinen hayatı"
ve benim gibi birçok kadının kendini bulacağı o minicik satırlar:
güzin ablası kitaplar olan bir kızdım
içim sıkılmasa o kadar
tek bir satır bile okumazdım.
okumanızı tavsiye ediyorum. ancak okumak için acele etmeyin, en doğru zamanda bu kitap gelip sizi bulacak... buna inanıyorum.
