Yapıştırsam da parçalarını hayatımın
Su sızdırıyordu çatlaklarından.
Bu kitapta yer alan şahıs ve mekânların gerçekle alakaları tamdır. Kahramanları hep yanlış ata oynayanlardır. Kediler, kadınlar, muhabbet kuşları, gözyaşları... hepsi sahiden vardır ve bir dönem yaşamışlardır. Şiirden hazzetmeyenler, Grapon Kağıtları'nı yılbaşı ve diğer ehemmiyetli günlerde evi süslemek için kullanabilirler ya da bir ruh çağırma seansında, inatçı ruhlara seslenen uyduruk şarkılar olarak mırıldanabilirler.
MetisKitabı okudu
Otobüs duraklarında yağmurlar bekliyor beni,
Yağmurla beraberliğimden doğan birinci ve yüz bininci hayaletim
Ucu ısırılmış bir simidin acısını durmadan
O kadar çok, o kadar çok hissediyorum.
Sayfa 61 - MetisKitabı okudu
Dünyayı bir salyangozun izlerinde dolaşsam, Elimde parlak bir harita
Hiçbir atlasta henüz yer almamış.
Ardımsıra yollara hayalimin kırıklarını bıraksam
Yeter mi bu izler beni kendime getirmeye acaba?
Sayfa 59 - MetisKitabı okudu
Ne zaman gözlerimden mürekkep damlasa.
Kalbime dokunuyorum bir kelebeğe dokunur gibi
Yetmez mi acaba bu dökülen pullar aşka
Yoksa şu sızıyı
Sobası tüten evin şiirinde mi saklasam?
Şu sardunyanın kırmızı çiçek açışına
Yetmez mi acaba ah kör olmuş bir Türk filminde ağlasam?
Ne zaman sorsam,
Anlıyorum kediler bile meğer alışmış zamana.
Sayfa 58 - MetisKitabı okudu
Sarhoşum kaderlerde biriken tozla
Sayfa 58 - MetisKitabı okudu
“ Bazen sevinirim,
Sevinmek nedense hep yedi yaşında.. ”
“Yokluğunda çok kitap okudum.”
“Beklemek üzerine felsefe kitabıydık.”
Dokunsalar dağılırdı iyi pişmiş kurabiyeler gibi kalbimiz
Kıtırdı ve çıtırdı…