You have to die a few times before you can really live.~
Charles Bukowski
Sevda...
İnkar gelmemem sevdaya
Yakanın ateş değilde gözlerin olduğu aşikar
Gözlerinle buluştuğumuz o sahnede
Sen söyledin ben çaldım
Sen güldün ben ağladım
Hatıram da kalıcak gözlerin
Kalbimde baki kalıcak sevdana
Sensizlik sessizlik
Cam parçaları içinde yansıyan yüzüne
Doymak için baktığım gözlerine
Kansamda sözlerine yürek yakan
Masum inci tanesi beyaz ışık
Gözlerimi kamaştırıyor yüzün
Hatıralarımı canlandırıyor sevgin
Uzun bir offf çeksemde sineye
Ağlayıp gülsem de susma diyor ýüreýim
Konuşur buluyorum
Oysa saçların saçlarından çarpan kokuna
Konuşuyorum
Dokunmadan bile geliyor siyah güller burnuma
Dokunsam can katar ruhuma aslımda
Nasıl sana sarılmak bilemicem
Hasret edip gelemicem kokun die avunup
Ağlayıp duracak gözlerimle sarılacak
Sensizlik nedir bilir misin nazlı kız
Gonca gül ettiğim yonca yoncam
Sensizlik denizin en derin noktası göğsüme baskı yapan
Sensizlik içimdeki boşluğu doldurmak için bütün deryayı alacak
Sensizlik öyle uzun ki dünyayı dolaştıracak
Sensizlik bir akşamda bütün çiçekleri soldurtacak
Sensizlik neymiş ki
Bana sürekli ölümü hatırlacak