Dizlerimdeki yaralar, çocukken düştüklerimin ötesinde, bu yolda yürürken yaşadıklarımın simgesi. O yaralar ize dönüşebilirdi, bazıları dönüştü de ama diğerlerinin ize dönüşmesini engelleyen sevgiydi. Sevgi yarabandı değildi, en karanlıkta bile uzatılan bir eldi.
Bu satırları okumak ne zor be:(
"Aytaç?" diye sordu Kamer birkaç kez daha. Yüzünü kavradı ve öylece baktı. Dizlerimdeki yaralar gözlerimdeki kandan ibaretti. Kamer, Aytaç'ı sarsmaya başladı. "Babacığım? Babacığım hayır. Aytaç? Aytaç'ım benim, güzel oğlum benim aç gözlerini! Aç gözlerini kurban olduğum."
Aytaç, gözlerini açmıyordu.
Sayfa 242Kitabı okudu
"Açılın açılın tekrar,çocuk dizlerimdeki yaralar" 
Ziya Osman Saba
Büyüdüm, dizlerimdeki yaralar geçti. Saçları hiç okşanmamış o kız çoçuğunun ruhundaki yaralar geçmedi.
Doğduğum ev.
Rahatlıyacak içim duysam
Bir tek kapının sesini.
Arıyorum aklımda bir ninni bestesini...