Hiç olmazsa unutmamak isterdim.
Eski geceler, sevdiklerimle dolu odalar...
Yalnız bırakmayın beni hatıralar..
Az yanımda kal çocukluğum,
Temiz yürekli uysal çocukluğum...
Ah, ümit dolu gençliğim,
İlk şiirim, ilk arkadaşım, ilk sevgim...
Büyüdüm..
Dizlerimdeki yaralar geçti, saçları hiç okşanmamış o kız çocuğunun ruhundaki yaralar geçmedi.
ANNEM BEN VE ÇİÇEKLERİ
ANNEM BEN VE ÇİÇEKLERİ
Aynı dili konuşurduk
Annem ben ve çiçekleri.
Olmazları oldurur,
Dertleri unutur,
Mutluluğun bir yolunu bulurduk.
Hiç olmazsa unutmamak isterdim. Eski geceler, sevdiklerimle dolu odalar… Yalnız bırakmayın beni hatıralar. Az yanımda kal, çocukluğum… Temiz yürekli uysal çocukluğum… Ah, ümit dolu gençliğim, ilk şiirim, ilk arkadaşım, ilk sevgim. Doğduğum ev… Rahatlayacak içim, duysam bir tek kapının sesini, arıyorum aklımda bir ninni bestesini. Böyle uzaklaşmayın benden, yaşadığım günler. Güneş, getir bir bayram sabahını. Açılın, tekrar çocuk dizlerimdeki yaralar. Hepiniz benimsiniz: mektebim, sınıflarım, oturduğum sıralar… Yalnız hatırlamak, hatırlamak istiyorum. Nerde kaldı doymadığım o sema, ahengine kanmadığım ırmak. Bırak her şeyi nereye gidiyorum? Neler geçti aklımdan, nedendi ağladığım, neydi güldüğüm.. Ah, nasıldı yaşamak?
-Doğdugum ev. Rahatlıyacak içim duysam
Bir tek kapının sesini.
Arıyorum aklımda bir ninni bestesini...
Böyle uzaklasmayın benden, yasâdığım günler.
Güneş, getir bir bayram sabahını.
Açılın açılın tekrar
Çocuk dizlerimdeki yaralar,
Hepiniz benimsiniz:
Mektebim, sınıflarım, oturduğum sıralar...
Yalnız hatırlamak hatırlamak istiyorum
Ziya Osman Saba
"Açılın açılın tekrar,çocuk dizlerimdeki yaralar" Ziya Osman Saba
Büyüdüm, dizlerimdeki yaralar geçti. Saçları hiç okşanmamış o kız çoçuğunun ruhundaki yaralar geçmedi.