Dmitri
İç, hayal kurmayı bırak şimdi. Hayatı severim ben, öylesine severim ki, gına geldi artık!
Sayfa 541 - Kültür Yayınları
Fakat varsın öyle olsun, insan yüreğini gözetleyenlerin canı cehenneme!
Dmitri Fyodoroviç Karamazov
Sayfa 148Kitabı okudu
"Hem biliyor musunuz, Dmitri Fyodoroviç, param olsa da vermezdim size. İlkin, kimseye ödünç para vermek âdetim değildir. Borç verdiğin adamı dostluktan silmek gerek. Size, özellikle sizi sevdiğim, kurtarmak istediğim için vermezdim."
Dmitri Fyodoroviç omuzlarını kamburlaşacak derecede kaldırarak ve
hiddetten kendinden geçmiş halde,
- Ne diye yaşıyor böyle bir adam? diye boğuk boğuk kükredi. Söyleyin
bana, böyle bir adamın varlığıyla yeryüzünü kirletmesine ne diye izin
veriliyor?
- Bana bak, Mitya! diye bağırdı. Baba duasının ne olduğunu bilir misin?
Ya sana beddua edersem, iyi mi olur?
Dmitri Fyodoroviç kendinden geçerek,
- Hayasız, riyakâr!.. diye kükredi.
Yirmi sekiz yaşında, orta boylu, sevimli bir genç olan Dmitri Fyodoroviç,
yaşından çok büyük gösteriyordu. Adaleli bir vücudu, güçlü kuvvetli bir
yapısı olduğu görülüyordu, ama gene de yüzünde hastalıklı bir anlatım
vardı. Yüzü zayıf, yanakları çökük, rengi sarıydı. Oldukça iri, koyu renk,
fırlak gözlerinde sert bir inatçılığa rağmen, kararsızlık da okunuyordu.
Fyodor Pavloviç,
- Vakit tastamam, ama oğlum Dmitri Fyodoroviç hâlâ görünürlerde yok!
- Hem Dmitri Fyodoroviç de görünürlerde yok.
Buluşma günü ve saati kendisine bir gün önce bildirildiği halde, Dmitri Fyodoroviç de gecikmişti.
O sıralar Dmitri Fyodoroviç’le babası Fyodor Pavloviç arasındaki miras ve mal işleri tam bir arapsaçıydı. Araları iyice gerginleşmiş, dayanılmaz bir hal almıştı.