dolu tüfeği ters tut tekrar paylaştı.
Zifiri karanlığın yolunu tutmuş bir şekilde adım adım ilerlerlken bir kez daha boğulmuştu iç sesinin çığlıklarında:"Neredeydin, bu acı, bu ıstırap ne için?" diye haykırıp sorası vardı. Aynı cümleyi defalarca kez tekrarladı:
"Ben bu mesafeleri kat ediyor olacağım. Unutma, elbet bir gün..."
