Gençlik, kitaplar okuyor ve bir nehir arıyor. Gençlik, gelecekte nehir kenarında bir araya gelmeyi düşünüyor. Yangından önceki zamanı hatırlamıyor ama bunun için yine de uğraşıyor. Yola çıkılacak. Onlara bir at eşlik edecek. Hikâyenin hiçbir gizemi yok, ama zaman zaman şaşkınlığa sebep olabilir ve ürkek mizaçlıları telaşa düşürebilir; hayatın kendisinin de sıklıkla yaptığı gibi. Ne yazık ki bu duruma engel olmak mümkün değil.
Ekim 1938’de, La Perla sahilinde kendini denizin sularına bırakan Arjantinli kadın şair Alfonsina Storni üzerine.
Toprak yalnızca korku ve dehşet doğurur! Tavşanlar, fareler ve gelincikler, içinde tek lokmada yutulur!
"Hayatın vaatleri, sundukları, imkânları nedir, elbette kendime bu soruları soruyordum ama, kimse aslında yalnız olmak istemez."
"Ve ben her şeyi düşürürken, her şey benden düşerek uzaklaşırken, ben geçmiş olayları bile unutmaya başlamışken ve yorgunluk hafif ve eşit bir şekilde tüm vücuduma yayılırken; sonunda aklımı yitirdiğime, ikinci bir fikrin birinciyle alakası olmadığına ya da tam tersi olduğuna karar verdim: hiçbir düşüncenin bir sona varmadığına."
"En son kimi can kulağıyla dinlediniz?"