İnsanlar acaba neden, ne kadar değersiz olursa olsun, bütün harabeleri seyrederken derin bir heyecan duymadan yapamaz ? Bu yıkıntıların acısını kendi benliklerinde duyarlar da ondan olsa gerek. Mezarlıklar ölümü hatırlatır, terk edilmiş bir köy ise orada vaktiyle yaşayan insanların çektikleri çileyi. Ölüm mukadder bir akıbettir, hålbuki hayatta çekilen ızdırapların sonu yoktur. Sonsuzluk, insanlara keder, elem veren kaynağın sırrı değil midir ?