Drizzt pulled out the onyx figurine and held it against the arrow slit, blocking it with his body. “We shall see.” he growled, and then he called to Guenhwyvar.
The black mist swirled about and found only one empty path clear from the figurine.
“I vill keel you all!” cried the unseen wizard.
The next sound within the tower was a low panther’s growl, and then the wizard’s voice rang out again. “I cood be wrong!”
“Yuvanın hep bir yer olduğunu düşündüm. Öyle de ama fiziki bir anlamda değil. Yuva tam burada bir yer, diyen Drizzt elini kalbine koydu ve dönüp tekrar yoldaşlarına baktı. O gerçek dostlarca verilen bir his.”
Sayfa 336 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Güneş görünce takındığım tavır
The eastern sky assumed a hue of purplish pink, then pink altogether, its brightening causing the dark elves to squint uncomfort-ably. Drizzt wanted to deny the event, to put it into the same pile of anger that denied the master of Lore's words concerning the surface elves.
Then it happened; the top rim of the sun crested the eastern horizon. The surface world awakened to its warmth, its life-giving energy.
Those same rays assaulted the drow elves' eyes with the fury of fire, tearing into orbs unaccustomed to such sights.
"Watch!" the cleric cried at them. "Witness the depth of the horror!"
"Duygular ne tuhaf şeyler. Nasıl da mantığı hiçe sayarlar, en temel içgüdüle baskın gelirler. Çünkü zamanın ve insanlığın ölçeğinde o bencilce içgüdülerin birer zayıflık olduğunu, toplumun ihtiyaçlarının bireyin arzularına ağır basması gerektiğini sezinleriz. Ancak başarısızlıklarımızı itiraf ederek ve zayıflıklarımızı tanıyarak onların üstesinden gelebiliriz.
Hep birlikte."
- Drizzt Do'Urden
Sayfa 72 - İthaki yayınları
Belki bazı koşullar bazılarının -hatta birçoğunun- uygun bir eş bulmasına olanak tanır ama bu hayatta sadece bunu bulmaktan çok daha fazlası var. Belki de bazıları, diğerlerinden daha şanslıdır.
Catti-brie'nin mavi gözlerine baktığımda, gülümseyişinin sıcaklığını ve yüreğindeki samimiyeti hissettiğimde, şanslılardan biri olduğumu anlıyorum.
-Drizzt Do'Urden
"Senin Tanrın hangisi, drow?" diye sordu Montolio.
"Benim bir Tanrım yok," diye yanıtladı Drizzt cesurca "ve olmasını da istemiyorum."
"Senin bir Tanrın var, Drizzt Do'urden."
"Benim Tanrım kalbim"
Neden şafağı izliyorum? Neden o zaman, gün içindeki başka bir saat değil de neden o özel an?
Çünkü şafak vaktinde güneş her zamankinden daha parlaktır. Çünkü şafak vaktinde, onun karanlığın ardından yeniden doğuşuna tanık oluruz. İşte benim umudum burada yatıyor, çünkü tıpkı güneşte olduğu gibi, bu gerçek bireyler için de geçerli olabilir. Düşenler tekrar tırmanabilir ve o zaman etraflarındakilerin gözlerinde daha çok parlarlar.
Şafağı izliyor, tanıdığımı sandığım adamı düşünüyor ve onun hakkındaki düşüncelerimin doğru olması için dua ediyorum.
-Drizzt Do'Urden
Öldüğüm zaman... umarım benim için kederlenen, ortak sevinçlerimizi ve acılarımızı taşıyacak, beni anılarında yaşatacak dostlarım olur.
Ruhun ölümsüzlüğü işte budur. Asla kaybolmayan bir mirastır. Kederin yakıtıdır.
Tabii inancın da.
-Drizzt do'urden
"Seni yeniden kaybetmeye dayanamam," dedi Drizzt.
Drizzt Do’urden
Hayır, sorun vücut bulmuş suretlerde değil, çünkü onlar akıllı yaratıkların yüreklerindeki
kötülük olmadan asla varolamaz ve büyüyemez…
Sayfa 18Kitabı okudu
