Ağlayası olanlar için düşmek bahanedir. Yüzümü yerden kaldırmadan iç çekerek ağladım. Geride kalan her şey gibi, her şeyini geride bırakan herkes gibi ağladım.
Sayfa 11Kitabı okuyor
Hasbihâl edemeyen sual edebilir mi?
*Geleceğinden şüphe duymadığı şeyi bile beklerken yoruluyor insan. Bir de var gel sen düşün, ya şüpheye düşerse...
Ne aradığımı bilmediğimden ne bulduğumu da bilemedim. Öfkelendim. Yakmak, ateşe vermek, kül etmek istedim.
Gece nedir bilirim. Kömür nedir bilirim. Zifir nedir bilirim. Kara nedir bilirim. Gözlerindeki ne, bilemedim.
Hey şeyi bırakıp kendimin peşine düştüm.
***Kendimi bilmek kendimi bulmak istiyorum Mürüvvet Hanım teyze! Bu; su, ekmek, uyku ihtiyacı gibi birden hasıl oldu; noksanlığı, içimde başka hiçbir şey de doldurulamayacak bir gedik gibi günden güne büyüdü. Her şeyi bırakıp kendimin peşine düştüm.
Yitirdiğim bir şeyi bulmanın sevincini yaşıyor gibiydim. Yitirdiğim bir şey bulmuş muydum hiç?
"Yaşamak bizim için daha iyi bir yaşamayı beklemekten ibaret değil miydi artık?"
Ve insan denen tuhaf varlık… kendini ne kadar iyi zanneylerse eylesin, muhakkak, zalim olduğu zamanlar vardır.
Sayfa 84Kitabı okudu
Belki de bir çoğumuzun dileği..
"Ya rabbi anamın dilediklerini anama ver,"
Yatsı namazından sonra eprimiş seccadesine kapanıp fısılayarak dua eden anamı, uykudaymış gibi yattığım döşekte "Ya rabbi anamın dilediklerini anama ver,"can kulağıyla dinler; duasında ne diler bilip onu, ona vermek böylelikle onu, mutlu etmek isterdim; ama o, benim verebileceğim hiçbir şeyi dilemezdi duası nihayete erince bu sefer ben önce onun için "Ya rabbi anamın dilediklerini anama ver," diye niyaz eder sonra kendim için "Ya rabbi gözümün yaşını kurut olur olmaz ağlamayayım, erkek olayım diye yalvarırdım."