yaşım 11-12 ilk defa okul nöbetçisi olmuştum. yanındaki arkadasım da okulun çalışkanı, zengin aile çocuğu.
o gün öğle yemeğine annem saklama kabına dünden kalan makarna ve biraz yoğurt koymuştu. arkadaşım öğle vakti bakkala gidip bir sürü şey aldı. onun yanında makarnayı çıkaramadım, çok utandım. sonra o sınıf defterlerini toplamak için gittiğinde lavaboya gidip makarnayı orda ağlayarak yedim.
o günü unutmam asla, çünkü hayat bana hep böyle hissettirdi
Umudun üşüyor ellerimde...Ve düşüyor gözlerimden bir bir hatıraların...Kırık kalbimin orta yerinde dünden kalma bir yangın...İçimden bir çığlık kopuyor,sana sitem dolu yalvarışlarımla birlikte...Korkuyorum yar...Senden gitgide uzaklaşıyorum...Korkuyorum yar...Sensizliğe günden güne alışıyor,sonunu kestiremediğim bir kıyamete
1.
Geceden kalan hava,
Sabahı selamlıyor.
Güneş tepenin ardında,
Havlamayalı on iki dakika oluyor köpekler,
Kediler büsbütün uykuda,
Kol gezen eşekler ve atlar,
Ve Çöpçüler dünden kalanlarla.