"Korku katilidir aklın!"
Dune serisinin son kitabı olan "Dune Rahibeler Meclisi" sonu itibarı ile pek tatmin etmedi beni. Herbert muhtemelen bu kitabı son kitap olarak düşünmediği için olabilir elbette. Ömrü yetseydi belki bir veya iki kitap daha yazıp öyle sonlandırırdı bu epik hikayeyi.
Bu beklenmedik ayrılış göz önüne alındığında ise; serinin çok iyi olduğunu söylemeden geçemeyeceğim tabii ki.
Serinin tüm kitaplarında felsefi bir yön vardı lakin son kitap bu açıdan çok daha fazlasıydı. Ayrıca sevme nedenlerimden biri de bu oldu diyebilirim.
Ayrıca Frank Herbert'ın kitabın sonsöz bölümünde eşine yazmış olduğu yazı çok hoşuma gitti. Ne kadar ince, düşünceli ve sevgi dolu bir insan olduğunun kanıtı sanki...
Serinin başından sonuna kadar tüm karakterler; Paul, Jessica, Leto, Duncan Idaho (ki son kitapta hala vardı) Ganimet, Bene Gesseritler, Fremenler, Alia, kumsolucanları, Sheeana, Odrade, Başar Teg, yüz dansçıları ve saygın analar (ve aklıma gelmeyen isimler), bu seriyi güzelleştiren tüm öğeler ve elbette kitabın yazarı Frank Herbert ile birlikte hepinizi özleyeceğim.
Çöl dendiğinde artık ilk aklıma gelen şey Dune olacak!
"Tıpkı insan hayatı gibi, her gezegenin de bir başlangıcı ve bitişi vardır."
Keyifli Okumalar!