hayıryanisenkimsin
Zeytin, dut, beyaz/siyah üzümdür benim doğduğum toprağın vazgeçilmezleri. Bahçemizdeki dut ağaçlarının yeri bambaşka. 4 tane bir-birinin kol-budağı boyunca dikilmiş. Ben en küçük, en genç olanı severim en çok, yani onunla aramızdakı şimdiyedek de öyle-böyle değil. O muazzamca, yüce, "kibirli", en büyük olan benle yaşıt. Şimdi alt tarafı
İniyorum kulelerinden katil
iniyorum maktul minarelerden
taraçadan, bahçeden
ilk tanıyı bulanların indikleri her yerden
ilk tanıyı bulandıran bir vaşakla birlikte
değdikçe ayaklarım merdiven alçalıyor
açılıyor leşlerin, atmıkların cesurane
canlıların korka korka uzandıkları zemin
ağzımda kef
iki gözIerimde mil
iniyorum
GÖRÜCÜ
İşten eve geldiğimde oldukça yorgundum. Elbiselerimi değiştirip hemen odama çekilip uzanmak istiyordum.
--Anne! Ben geldim!
Mutfaktaydı. Sesimi duyunca ellerini havluya silerek yanıma geldi. Gülümsüyordu.
--Hoş geldin, aslan oğlum. Hay maşallah. Seni yaradana kurban olurum ben.
Şaşırmıştım. Ama hemen kendimi toparladım. Ne de olsa böyle bir
