1957 – 59
İstanbul, Fatih,
Bütün gün beni, bu kâğıtların başında oturmaya iten yalnızlığımı düşündükçe acımın artmasını istiyorum. Bu büyük, kalabalık şehirde hiçbir teselli yok benim için. Acım, çok önceleri, başka sokakların, başka pencerelerin, yatak odalarının, bütün o anlamsız eşyanın bulunduğu ortamda çok daha büyüktü. Şimdi başka bir
Çocukluğumun en güzel hatırası bu şiir eşliğinde uyuduğum geceler.
PERİ KIZI VE ÇOBAN HİKAYESİ
Çok eski zamanda,
– Oguz Han Hükümdarmis. –
Isitmistim Turan’da
Bir peri kizi varmis.
Bu nazli peri kizi,
Bu güzellik yildizi,
Gün dayanır akşama
Aynalar puslu bugün.
Yel hasret kokusunda
Gözler yaslı bugün.
Üşümüş can bedende
Omuzlarda taşınır.
Gelip korku içinde
Bu Gün Seni Yüreğimde Öldürdüm...!
Ne Zaman Islatsa Yağmur Bu Kaldırımları Buğulu Bir Hal Alır Gözlerim Sonra Süzülür Gözyaşı Tanecikleri...
Ne Zaman Ağlayıp Sızlasa Bir Yorgun Bulut Kıramaz Gönlüm Esaret Zincirlerini...
Yüreğim Saçlarımdan Dağınık Gözlerimde Ümitsiz Bir Bekleyiş, Kederler İçinde Yalnızlığımı Öğütüyorum...
Sevgimi Ayağının Altına