Kendime not!
Düşünüyorum da bu beş para etmez dünyayı ne kadar çok önemsiyoruz. Fındık kabuğunu doldurmayacak nedenlerden dolayı ne kadar da çok sıkıyoruz canımızı. Çok değil belki de bir kaç yıl sonra kendimizi bu kadar yıprattığımız için kendimizi suçlayacağız. O yüzden daha hiçbir şey için geç değilken bu alışkanlığı bırak. Hem hayat o kadar kısa ki durup bir şeylere üzülmeye zaman yok. Evet, hayat üzerine gelebilir bıçak kemiğe dayanır, defalarca düşersin. Düş sorun değil önemli olan düştüğün yerden kalkabilmek. Her şey üzerine geldiği zaman otur ağla saatlerce ağla unutma ağlamak güçsüzlük değildir, tam tersine güçlü insanlar ağlar. Ağla ama kendini salma. Hani bir söz var ya "Öldürmeyen acı güçlendirir." Sen de düştüğün o yerden kendi göz yaşlarını silip kimseye ihtiyacın olmadığını herkese göstererek güçlen ve kalk.Bir güç mü istiyorsun insanlara hiç te gerek yok aslında kalbini dinle Allah'ı hatırla:) o zaman her şey daha güzel olacak emin ol. Her şey mavi görünecek gözüne siyahtan eser kalmayacak. Unutma senden sadece bir tane var, düşünsene eşin benzerin yok. Sınırsız bir hayal gücün ve her şeyin doğrusunu bulabilecek bir aklın var bundan daha büyük zenginlik ne olabilir. Ve şimdi otur kararını sen ver ya bu üç günlük dünyanın eziyetine boyun eğer sadece yaşamak için yaşar herkesleşirsin ya da her şeyden ders çıkarıp daha da çok güçlenirsin.
-Allah Hz. Adem'i yarattı. Ondan gelecek tüm insanların ruhlarını belinden döküp huzuruna çıkardı. Bizden söz aldı. "Ben sizin Rabb'iniz değil miyim?" dedi. Bizler de "Evet, sen bizim Rabbimiz'sin" dedik. Sonra da melekleri şahit tuttu bu söze. Sonradan inkâr edemeyelim diye. İşte insanoğlu, ezelde Allah'a böyle söz verdiği için dünyada da hep onu arar. İnkâr etse de unutmuş gözükse de ruhu hep O'nu ister. Tıpkı annesini görüp ayrılan çocuk gibi.
Şu dünyada kalbine ne yerleşmişse , neyin sevgisi Allah'tan üstün gelmişse ve vazgeçemiyorsa onu söküp at kalbinden. Dolu kalbe Allah yerleşmez . Yaratana yer aç ki fâni olandan Bâki olana yönelebilesin.
Ben huzuru buldum galiba. Allah boşuna sınav etmiyormuş kullarını, boşuna yaşamıyoruz başımıza gelenleri. Huzur, her başarıyla verip geçtiğin imtihanların sonunda! O sabırla beklediğin her anda, o ızdırapla geçirdiğin, tüm vücudunun parçalara ayrılıp sonra yeniden bir araya gelmesinden son- ra! Huzur, kimsesizliğini anlayıp, çaresizliğin dibine vurup Allah'a yaslanmanda! Ve huzur, sadece yaratana bağlanıp tek umudun olarak O'nu görmende. Bu dünya da O'ndan başka huzur bulacağın hiçbir şey olmadığını anlamanda!