“Düşünsene sadece üç aylık bir ömrümüz var ve bu zamanı hep yapmak istediğimiz on şeyi yaparak geçireceğiz. Bu on şeyin üstüne düşünebiliriz. Ne dersin?”
...
Sadece üç aylık ömrü kalsaydı ne yapardı? Neden vazgeçebilirdi, neden vazgeçemezdi? Dini aforizmaların olduğu eski bir kitapta şunu okumuştu bir keresinde: “Hayatınızın her gününü sanki bugün ölecekmiş gibi yaşayın.”
Kâğıt, kalem aldı ve liste yapmaya başladı:
ÖLMEDEN ÖNCE YAPILACAK ON ŞEY
1. Luca’yı bulmak (sadece ona veda etmek için olsa bile)
2. Âşık olduğum (ve bana âşık olan) birini tutkuyla öpmek
3. Devasa bir kar yağışı görmek
4. Japon yemeklerini denemek
5. Deli gibi kahkahalarla gülmek
6. Hoşlandığım bir müzik grubunun konserine gitmek
7. Anne ve babamın evini satmak
8. îşi bırakmak
9. Gerçek bir arkadaş edinmek
10. Saçlarımı kırmızıya boyamak
ileride ki size vaziyet , yani bi 1-2 sene sonrasına .
Düşünsene kapımda ambulans üstümde gazete serili boynumda bir ipe de ' gitmek , vazgeçmek öyle deil böyle olur sevgilim ' .
Ne güzel olmazmıydı ? Senin hoşuna gider mesela ? Dimi ? Haklıyım sonuna kadar !.
Belki ilerde böyle bir manzara ile karşılaşırsanız asla üzülmeyin çünkü ben yukardan size bakıp bakıp kahkaha atardım .
Tren akıyor hayatın içinden ve biz yolcuyduk onunla bu filmin en güzel sahnesinden. Hayali bile uykularımdan evvel geliyor düşünsene bunu yaşamış olsam gözlerimi kırpar mıyım bizi yaşarken?
Sayfa 24Kitabı okudu
HK
Düşünsene hakkın olmadan sınavları kazanıp makamını ondan bundan yardım alarak kazandıysan hak yiyerek hakketmedigin makamdasın Haram yiyorsun etme gel dön
Dünya için ahiretini satma
2 Ocak 2017
Yakamoz&Papatya-2
Papatya: Beni affedebilecek misin, Yakamoz?
Yakamoz: Niçin öyle dedin, Papatya? Sen affedilecek ne yapmış olabilirsin ki?
Papatya: Sana çok acılar çektirdim, sevdiğimden ötürü.
Yakamoz: Ah, Papatya, ah! İyi yürekli meleğim, ben seni çektiğim acılarda buldum.
Papatya: Nasıl yani?
Yakamoz: Düşünsene, sevdiğim hiç özlemeseydim, seni yazar mıydım şiir? Düşer miydi göz yaşlarım fotoğraflarının üstüne birer birer? Yanar mıydı yüreğim güzel gözlerini düşleyince? Dualarımın baş tacı olur muydun mesela? Hiç çekmeseydim acı, gelir miydin rüyalarıma? Önce kendimi sonra seni bulabilir miydim? Duyduğum her şarkıda...
Yakamoz: Ağlıyor musun, Papatya?
Papatya: Gözüm doldu, Yakamoz. Sen de iyi bilirsin, aşıkların tebessümüdür gözyaşları. Onlar asıl susunca ağlar...
Özgür Vural
Yalnızca neşeli anıların kaldığını düşünsene, dedi. Belki o zaman, hüzün denen şeyin ne olduğunu hiç bilmeyecektim.
Sayfa 29Kitabı okudu
