Duygu
@duyguluk
157 okur puanı
Eylül 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
... iç huzurumuzu bulmak için özür dilemeyen suçlunun eylemlerini bağışlamak zorunda değiliz. Ama zaman içerisinde duygusal yükü dağıtmamız gerekir. Kimi zaman suçlunun erişilmez olduğu, pişmanlık duymadığı -ya da belki çoktan öldüğü- gerçeğini kabul etmemiz gerekir ve suçluyu sırtımızda taşımayı sürdürmek ya da sürdürmemek gibi bir seçeneğimiz vardır.
Özür dilemeyi bilmeyen suçlu yaptıklarının hesabını hiçbir zaman vermediğinde, tepkisel beynimiz dertlerimizi tekrar tekrar ısıtmakta çok başarılıdır.
Bir yabancının kabalığını salıvermek, güvendiğimiz ve bel bağladığımız birinin açıklanamayacak kadar yaralayıcı eylemlerinden sonra hayatımıza devam etmekten daha kolaydır.
Okur Takip Önerileri
... acı çektiklerinde genellikle iki kez acı çekerler: ilk olarak acı verici bir şey yaşadıkları için, ikinci olarak da yaşamlarındaki çok önemli bir insan bunu duymak istemediği ya da tamamını duymaya yanaşmadığı için.
En acil, en çaresizce işitilme ve anlaşılma ihtiyacı duyduğumuz meseleler, en çok bel bağladığımız insanların güven ihlalleriyle ilişkilidir.
Bu dünyada kötü muameleye maruz kalmaktan kaçınmanın tek yolu, hiç sesimizi çıkarmadan karanlık bir köşeye kıvrılmaktır. Dışarı çıkarsanız ya da başkalarını içeri alırsanız, birçok kez canınız yanacak. Keza kurtlar tarafindan yetiştirilmek yerine bir aile içinde büyüdüyseniz de.
Çocuklar küçük yaşta aile üyelerinin incitici davranışlarına anlam vermeye çalışır, sıklıkla da tümden bağımlı oldukları "iyi ebeveyn" imgesini korumaya yarayan kendini suçlama fantezilerine yaslanırlar. Çocuklarda güçlü bir adalet duygusu vardır ve bağımlı oldukları, sevdikleri kişileri bağışlama arzuları da eşit derecede güçlüdür.
Tüm iyi niyetimizle, geçmişteki acı verici ya da travmatik bir olay hakkındaki konuşmayı yeniden başlatmayı neredeyse her zaman incinen tarafa bırakırız. Ama bu yalnızca incinen tarafın işi olmamalıdır. Genelde bununla baş başa bırakıldığı için onun işi haline gelir.
... gerçek bir özür, öteki kişiyi bir şey yapmaya davet etmez -bağışlamaya bile.
Kişinin özsaygısı ne kadar sağlamsa, incinen tarafa karşı empati ve şefkat duyma ve içtenlikle özür dileme olasılığı da o kadar yüksektir.
Benim kuşağımdaki kadınlar başkalarına duygusal bir hizmet istasyonu gibi davranmaktan biraz geri kalsak suçluluk duyacak şekilde yetiştirildik. Kendimizi her şeyden sorumlu hissedebiliriz.
"Fazla hassas" olduğumuz için kendimizi sorgulamak, özellikle de kadınların meşru öfke ve kırgınlığı geçersiz kılmalarının bildik yollarından biridir.
İçimdeki peygamberi öldürmüş olduğuma göre, nasıl olur da insanlar arasında hâlâ bir yerim olabilir ki?
Bütün duygular mutlaklarını salgı bezlerinin sefilliğinden alırlar.
