Her seyi başlatan, bu ânı ve etrafındaki duvarları yaratan kendi iradesiydi. Ne kadar önce? Yıllar.
Bu duyguyu pek sevmemişti: sürekliliğe, sağlamlığa ve katı gerçeklere gereksinimi vardı.
Düşüncelerinin arkasında duvarlar vardı ve sürekli onların arkasında gizlendiği halde varlıklarından tümüyle habersiz görünüyordu.
Okur Takip Önerileri
İnsanın kendi düşüncesini tutamaması bir ucundan...
Sabahları gözünü açınca birinin varlığına şükran duymak yaşama sevinci veriyormuşsa meğer...
Sebep arıyorsan eğer âşık falan değilsindir, bir anda söyletir kendini sadece..
Nasıl bir ölümse düşün ki bu, öyle bir hayattır yaşadığın.
Zaten siz erkeklerden başka ne beklenir, kendinizi kanitladiginiz tek yer savaş meydanlarıysa ondandır mutlaka, politikanız batsın, kahramanliginiz batsın, destanlarınız batsın bıktım hepinizden.
...sınırlar deda, bedenlerimiz arasındaki kat edilmesi imkansız mesafeler daha da acı verici şimdiki uzakligimizdan bazen.
Maalesef sorumluluğu başkasına devrederek işin içinden çıktım yine ve bundan hâlâ daha utanıyorum şimdi.
Senin kendini yeterince iyi bulmadığın, bana bağırdıktan sonra çok üzüldüğün anlarda, sen çok iyi bir annesin deda.
Bu kadar yavaş yavaş gerçekleşen bir şeyin engellenemez oluşu ne tuhaf.
Bizi parçalara ayıran, kemiklerimizi ve ruhumuzu lime lime eden hangisi deda, politika mı, dilsizlik mi?