Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.13
nisa
nisa
@dyui
52 okur puanı
Aralık 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Teşekkürler Dazai!!!
İçimin buhranından kaynaklanan bir sebeple uzun süredir kitap okuyamadığım bir dönemdeydim ve "Öğrenci Kız" kitabını kısa olmasından dolayı okuyamama durumundan çıkmak için okuma kararı aldım ♡ Beni bu durumdan çıkardığı gibi kendime itiraf edemediğim duyguları, yüzleşmeye korktuğum karışıklıkları içimden söküp alan bir kitap oldu. Dazai'nin okuduğum ilk kitabı olmasıyla beraber karartıcı kişiliğine karşılık sanki beni burada yalnızca ben bulunabilirim diyerek beni aydınlığa itmiş gibi hissettim. Son sözü okuduğumda ise gözyaşlarıma hakim olamadım. İnsanın kurtarıcısıyla kurtulamaması ve onun bu karanlık karmaşaya kurban gitmeyi başarmasını (?) izlemek acı verici.
Çoğu noktada hayır ben devam etmek istemiyorum diyerek kapağını kapadım ama içimdeki o mücadele(?) eden benliğim kapağı beş kez kapattıktan sonra geri aralamama sebep oldu. Bir kitap tek başına bunu nasıl başarabiliyor? Bunu da Dazai'nin şu sözüyle açıklayabilirim diye düşünüyorum : "Kitap okuma denilen şey benden koparılıp alınırsa, hiçbir hayat deneyimi olmayan ben ağlanacak hâlde olurdum galiba."
Kitabımızın dili ve akışı konusunda bir yorum yapma gereksinimi bile duymuyorum çünkü içerisinde kaybolmuşken bunları yorumlama fırsatı ve gereksinimi bulamadım.
Başka bir zaman okusam bu kadar etkilenir miydim bir fikrim yok fakat bahsi geçen kızımızın(?) annesi için ukulele çalması, kitaplarda kaybolması, ne kadar zorlansa da insanları sevme isteği, kendisini baştan oluşturmak adına her şeyi ilk kez görmeye çalışması, iç mücadelesi ve türlü kişilik özelliklerine sahip olmamdan dolayı beni derinden etkileyen bir kitap oldu :)
gözyaşları eşliğinde :3
yalnızca bir kitap olmayan bu kitabı bitirdiğimde kendimi alıntıya boğarken bir inceleme yazmam gerektiğini fark ettim çünkü yalnız bir kitap olmayan bu kitaba karşı susmamam gerektiğini düşündüm
yazarımız özgür balpınarla "göğü yere indirelim" kitabını okuyarak tanışmış neşe içinde okumuştum ve "canım arkadaşım" kitabından
okuyalı bir hafta olmasına karşın sürekli aklımın bir köşesinde bulunup düşünce ve hislerimle tartışma içerisinde olan bir kitaptan bahsetmek istiyorum
kitabımız ilişkiler, toplumsal yaşamın yanı sıra siyasetten, yozlaşan iktidarların geleceğe etkilerini ve sonuçlarını anlatıyor. bununla da kalmayıp belki en can alıcı noktası evet ama çoğumuzun gündemde bakıp geçtiği gözümüzü kapamak zorunda kaldığı buna zorlandığımız o konuyu ele alıyor. doğru tahmin! hükümetin yalnızca karnını doyurabilmek, hayatta kalabilmek adına bir umut çabalayan insanların, kurulların haklarını ve verdiği onca emeği nasıl sömürerek hayır hayır sömürmekle de kalmayıp yalnızca işinde olan onca masum insanı cezalandırıp haklarından ederek milyoner olduğunu anlatıyor.
kitabı bitirdiğimde gözlerimin yaşlarıyla beraber son satırlarda birbirini takip eden o kelimeleri gördüm "kurgu" olduğu fakat ne yazık ki "gerçeklerden esinlenilip, filipinleri ziyâret sırasındaki gözlemlerin yorumlanarak" yazıldığından bahsediyordu. o an bir ürpertiyle beraber rahatlama kapladı içimi çünkü bir an yaşanılan tüm olayların kesin gerçek ya düşüncesini savmıştım fakat sonra yine huzursuzluk bastı çünkü bu hikaye belki filipinlerde geçse de dünyanın birçok noktasında daha ayakta durmasını öğrenir öğrenmez karnını doyurmak adına çöpleri karıştırmak zorunda kalıp hayatının devamında (tabii mümkünse) tüm bu sorunlarla başa çıkarak yaşamak zorunda kalan insanlar var :(
keşke yalnızca bunları bilmekle kalmayıp tüm çabamızı adayabilsek
Okur Takip Önerileri
özel kapak tasarımından etkilenip okumak istediğim bir kitabın böylesine kısa sürede böylesine çarpıcı bir etki yaşatacağını düşünmezdim. resmen yarım saat içerisinde o kırk sayfa ve içerisindeki gerçekler yüzüme bir bir çarptılar.
evet, "hat bekçisi thiel"
gerçekliğe yabancı, takıntılı bir insan psikopatolojisi.
prusya demiryolları’nda görevli olan thiel’in yaşamı, yaşadığı talihsizlikler ve gördüğü halüsinasyonlarla çevrilidir. karısı minna doğum yaparken ölünce kendini büyüyen bir iç çatışmanın içinde bulur(çevreye verdiği yanlış izlenim veya çevrenin ön yargılı eleştirilerinin aksine) ve oğlu tobias’ın bakımı için yeniden evlenir amaaa hayat her zaman umduğumuz yaşamı karşımıza çıkarmaz. thiel için de bu böyledir hayatında büyük bir felaket yaşanır.
eserimiz, makineleşme tehdidi karşılığında insanın çaresizliğini, dindarlığını ve tutkularını örnekler üzerinden bize simgeleştirmektedir. bunu yaparken insanın psikolojisini çok yetkin yorumlamış ve okuyucuya aşılamayı başarmıştır ki sonuç bölümünde hazmedebilmek için duygu durumlarını kelime kelime okumak zorunda kaldım ve çok çok etkilendim. (kişiliğimin hassaslığını da ön plana katarsak hakkını verebiliriz tabii.)
hemen hemen herkesin okuyup hakkında bilgi sahibi olduğu bu kitaba ben de bir yazı bırakmak istiyorum çünkü düşüncelerimi tıpkı gözyaşlarımda da olduğu gibi içimde tutamıyorum. aslında kitabın kapağını kapattığımda sarılarak ağlama ihtiyacı duydum bu şekilde zehra ve mürşit bey'in yanında olmuş olacaktım fakat yapamadım bu beni hayli üzüyor
yine kardeşim için/sayesinde tanıştığım deniz, durmadan başını belaya sokan, ilginin üzerinde olmasını isteyen, farklı olmak isteyen bir çocuktur. deniz, ailesinin de isteğiyle ülke değişimi yaşamak üzere bir programa katılır. yeni ülkesi ona neler katacak bunları görüyoruz kitabımızda.
genelde çağımızın çocuklarının (hatırlıyorum birkaç sene önce aynı düşünceler ara ara aklıma gelirdi.) yaşadığı durum olan kendisini önde tutma çabası, öncelikli olma ihtiyacı, farkındalık oluşturma isteği sebebiyle topluma ve çevreye en çok da kendisine zararları dokunabiliyor. pek önemli nokta olan duygulara iste ciddi boyutta sorun oluşturabiliyor.
işte kitabımız bu durumu yaşayan bir çocuğun kişilik gelişimini gayet yalın,basit bir dil ve akıcı olay örgüsüyle sizi sıkmadan ele alıyor. bu durumda olan kişilerin şans eseri tanışıp okumasını istediğim bir kitap. eğer çevrenizde bunu gözlemlediğiniz birisi varsa bu kitabı sadece ona hediye edin size teşekkür edeceğine eminim. kitaplı günler!
15. yüzyılda Kore'de yaşayan yong sup'un ailenin ikinci oğlu olması sebebiyle sürekli ikinci planda kalmasını ve bu durumun gelişimini anlatan bir hikaye.
aslında bu hikayeyi kardeşime hediye etmek için sahiplenip hakkında konuşabilmek için okumuştum. daha çok çocuklara hitap etse de her yaş grubundan insanın okuyabileceğini düşünüyorum ki 18 yaşımda birisi olarak beni çok duygulandıran, etkileyen, mutlu eden bir kitap oldu. birçok duyguya tanık olup insanlara farklı bakış açısı kazandım. bu kadar etkilenmemi sağlayan şey başta olay örgüsü olmak üzere hikayede kullanılan diyalogların masumluğu ve dilin yalınlığı oldu. o kadar tatlı bir kitap ki okurken pamuk şeker gibiydim :) kardeşimin de okuyup bana "yaaaaa çok tatlıııııı" dediğini şimdiden duyar gibiyim.
aytmatov'un kalemiyle sanki bozkırdaymışım da o bozkırları daha önce gezmiş, görmüş, kemal ile birlikte abakir'e karşı direnmiş, o sırlar barındıran toprakları sürmüş, güzel perçemli kızı gözlemiş gibi hissettiğim kısacık, sımsıcacık bir hikaye.
geçmişte insanların emeklerini, okuyanları ne gözle gördüklerini, niyetleri, pişmanlığı, çabayı, hayal kurmanın önemini, sabrı, asıl erdemi ve kavga etmenin gerçekliğini bir kez daha gördüğüm bir kitap oldu. okumanızı gönülden isterim.
kütüphaneden alıp teneffüslerde okuyup toplam yaklaşık yarım saatte bitirdiğim bir kitap oldu. teneffüslerde diye belirtiyorum çünkü kimi kitaplar aralıklarla okunduğunda okuyucuyu kendisine kabul etmez fakat yazarımız saramago gerek dil gerekse hikaye açısından her an okuyucuyu içine çeken kolay anlaşılır, akıcı bir eser ortaya çıkarmış. kitabımız bir adanın daha doğrusu bilinmeyen benliğin aranış öyküsünü içerir. bu dönemlerimde kafama çok taktığım bir konu olarak beni iyice sorgulamaya iten bir kitap oldu. raflarınızda yer alması gerektiğini, benliğinize bir şeyler katıp yalnız olmadığınızı düşündürerek yardımcı olacağını düşünüyorum.
parkta, kuaförde, okulda benimle her yere sürüklenen ve bulunduğum mekanlarda beni kendi alanına sürükleyen karşılıklı etkileşim içerisinde olduğumuz bir kitap. aslında ilk masal kitabı olarak düşünmüştüm ve alice'i bir arkadaşıma benzetmiştim çocuklar için gayet eğlenceli bir kitap olduğunu düşünmüştüm fakat yanılmışım kitap fantastik bir tür ve düşündürüyor ince mesajlara, göndermelere başvuruyor. ayrıca kahramanımız AIWS sendromu olup bu hastalıkla empati kurmama yardımcı oluyor. tüm bunları kavradığım zaman bir hayli şaşırmıştım ve daha kaçırdığım bir şeyler vardır düşüncesi ile araştırmaya koyulmuştum. gençlerin okuması gerektiğini düşünüyorum. çocuklar için ise masallaştırılmış basımlarının hayal gücünü geliştirmesi açısından uygun olacağını düşünüyorum. üslup ve olay akışından bahsedecek olursam da gayet akıcı, zorlamayan bir dili vardı. kısa bir film izlemişim gibi hissettim kişiyi kendi evrenine hızlıca kabul ettiği için de odaklanması zor bir kitap değil.
5 kısa hikayeden oluşan, sabahattin ali'nin yine o buram buram duygu, samimiyet yüklemesiyle etkilenip bir süre kendime gelemediğim şu an bile gözlerimi dolduran bir kitaptır. her hikayesini ayrı ayrı o kadar çok sevdim ki yazarımızın tek küçük bir olayla bu kadar fazla duygu aktarımını nasıl başardığına hala aklım ermiyor. örnek vermek gerekirse bir kuzu sürüsünün köpeğin etrafında toplanması çok naif, duygusal bir ayrıntıydı. o noktada kitaba bakarak donup kalmıştım. okuduğunuzda bana hak vereceğinize eminim. hikayelerin içeriklerinden ise bahsetmek istemiyorum bizzat kendiniz görün isterim o vakit daha manalı olur gibi geliyor.
üşüyorum...
london her zamanki gibi etkileyici dili ve betimlemeleriyle beni kitabın en derinine götürdü ; sanki olayı izleyip aktaran bendim. benim elimdeki kitap üç hikayeden oluşuyor ve ilk ikisi buzlarla sarmalanmış olan "ateş yakmak" farklı bakış açılarından farklı sonlarla bize sunuluyor. bu hoşuma giden bir özellik oldu. diğer hikaye yani "yaşama azmi" ise insanın açlık duygusuyla beraber kendisiyle yüzleşmesini konu alıyor. hikayeyi okurken içinde kaybolup artık yiyecek bulma, ısınma umuduyla hızlı hızlı okumaya başladım. london'ın etkileyiciliğine bayılıyorum, kesinlikle tavsiye ederim.
livaneli'nin okuduğum ilk kitabı olan son ada'yı herkese aşırı öneririm kitaba o kadar bağlandım ki başından sonuna kadar sanki yazar karşımdaymış da bana anlatıyormuş gibi hissettim. yazarla tatlı iki saatlik bir sohbet kurmuş gibiydim çünkü dili çok yalın ve samimiydi . sanırım kitabı sevmemi en çok etkileyen şey yazarımızın içtenliği ve doğallığı oldu daha sonra ise martılar. ah canım martılar... martılara olan korkum bi tatlı kitap ile sona erdi diyebilirim.
kitap insanların sürü etkisini ve tepkisizliğini, çaresizliğini, güdülmeyi, korkaklığı, cesareti, sahtekarlığı, liderliği, pişmanlığı ve daha dile getiremediğim birçok duyguyu, kavramı çok güzel aktardı yeri geldi sinirlendim yeri geldi ağladım tüm duygularımı dorukta yaşadım.
bilmiyorum insanlar livaneli'ye şişirme bir yazar diyor ama ben çok sevdim diğer kitaplarını okumayı sabırsızlıkla bekliyorum gerçekten lütfen siz de bir şans verin
ve ada halkına çok kızdım nasıl izin verebilirler of çok fazla üzüldüm siz de okuyunca bana katılacaksınız eminim
