Tutuluşun acısı sadece kendi kadardır.
Sayfa 107 - Can YayınlarıKitabı okudu
Ece Temelkuran
Bir defter al kendine. Küçük bir defter, cebe sığacak büyüklükte. Herkes yazar olmak zorunda değil ama herkes yazmak zorunda. Kin biriktirip yarına bugünün rezaletini aktarmak için değil. Bugünün gürültüsünden kaçmak için değil. Dünü aklına kazıyıp durmak için de değil. Devam ettiğini kendine göstermek için yaz.
Yaz şimdi büyük harflerle.
Devam!
Ağır ağır insan olacaksın.
Yaşadıkça daha çok.
Önce bir defter al kendine.
Sayfa 17
Ece Temelkuran
"Hızla yaşanıp bitsin gitsin" dediğimiz bir hayata aslında hiç hatırlamak istemeyeceğimiz şeyleri gelecek için kaydedip durmak ne acıklı çelişki..
Sayfa 8
Sakın kendini, sakın en küçük sesinden, kıpırdanışından, şefkatinden insanlığın. Çünkü insanlık, sana göre değil. Sen
çünkü, eksik bir kelebeksin. Kozasından aceleyle dışarı uğramış. Yarım kanatlı uçucu. Bu dünya hep böyle kalacak. Sen
hep böyle kalacaksın. Sen başka türlüsün.
Sayfa 16 - Everest Yayınları
Sen, hiç kimsesin. Sen, hiçbir şeysin.
Sayfa 18 - Everest Yayınları
Yine de sen biliyorsun: eksiksin ve başka türlüsün.
Sayfa 19 - Everest Yayınları
Güzeldin, bakınca şaşılacak kadar güzel, konuşulunca ondan da güzel. "Böyle bir güzellik sahibini zorlar."
Sayfa 20 - Everest Yayınları
Kim için? Ne için? Niye bunca kıvranış? Bu soruları yanıtladın. Kimse için değil. Kendin için bile değil bu acı. Hiçbir şey için değil. Kimileri böyle doğuyor. Kimileri böyle oluyor. Öğrenmeden biliyor bir "iç" olduğunu. En başından biliyor.
Sayfa 25 - Everest Yayınları