Sıcak gözyaşlarının buz kesmiş yanaklarından süzülmesini hissetmenin ve korkunç sessizlikte kendi hıçkırıklarını duymanın sancılı lezzetine gönüllü teslim oldu.
Şimdi izler silinse de her biri hatırlıyor, sevgiliyle buluşulan pastaneyi, ağır ağır çıkılan yokuşları,tramvayın çıngırağını, yoksul mahalleleri,ketum evleri,mehtapta kayık sefalarını,”çamların altında verilen o buseyi…”
Ben sesimi çıkarmadım çünkü son aylarda yaşadıklarım, bana bir şeyi aklımdan hiç çıkmayan bir hayat dersi olarak öğretmişti: Ne yaparsan yap ama insanların rüyalarını çalmaya kalkma.
Bir yıl önce bugün tanıştığımız andan beri seviyorum seni.Sanırım o ilk geceden itibaren ikimiz de bunun özel sonsuza kadar sürecek bir şey olduğunu anlamıştık.