Damarlarıma zorla şırınga edilmiş yanlış bir hayattan istifa ediyorum, bu hayatı istifra ediyorum, bir ömür boyu kötülükten asma ağacımın gölgesine sığınıyorum.
Otoyolun kıyısında günün veya gecenin bir vakti belki geçer diye onu beklemeye başlamış yârini uzak diyarlara salanların yaktığı türküleri dilime pelesenk etmiştim.
Döndüğümde ahmak arkadaşlarım hâlâ zammı konuşuyorlardı ve onları duyan birisi olsa, korkarım bu dünyada aşk meşk diye bir şeyin kalmadığına inanacaktı.