Oturuyorum ve aynada kendi görüntümü görüyorum. Nefesim tıkanıyor bir an, öylesine bir enkaz karşımda. Çok çok uzun zamandır, kim bilir kaç zamandır aynaya bakmamış olduğumu fark ediyorum. Ne hale gelmişim ben…
Gerçekten yaşamak. Göğsüme bir yumruk gibi iniyor bu kelimeler. Sanki bilmem gereken bir şeyi bilmediğimi hissetmiş olmanın çaresizliği. Ağırlaşıyor yumruğun etkisi. Oyuk yanmaya başlıyor cayır cayır.