Sabitlenmiş gönderi
Orta Doğu'da kızlar kadın doğar.
Ecellerinden önce ölürler.
İlk yemeği anasından gelen ve yediği çanağa tükürmekte sakınca görmeyen erkek. O kadar çok kadın gömer ki, toprak bile artik dişidir. Bu yüzden toprak ana diye bilinir. Diri diri gömüle gömüle toprağı bile kadın yapmışlardır . Bu yüzden verimsiz ve çoraktır; buna da kadının intikamı denir.
Bayıldığı 19.yüzyıl romanlarını,İngiliz romantik şairlerini, mühendislik tarihiyle ilgili kitapları müze kataloglarını, canının istediği her şeyi ölümün çok uzak olduğunu bilen çocuklar gibi huzurla okurdu .
Elinde gül buketiyle genelevin bahçesinde dikilen köylü gibiyim.
Sayfa 216
Okur Takip Önerileri
Onun beni anlama kudreti, benim hislerimi dile getirme yeteneğimden üstündü.
Sistem ve kurumların öncelikli fonksiyonu kendini korumaktır,insanı değil. Aksi takdirde yozlaşamazlar…
Sayfa 160
Bir insan acıdan delirdiğinde, diğerleri onun acısını değil, deliliğini görürler.
Sayfa 144
Dost, henüz saldırmamış düşman demektir.
Sayfa 141
Sabah, tenha yatağımda uyandım. Evrende göze batan bir fazlalıktım.
Sayfa 130
Savaş asla hitama ermiyordu. İsim, adres ve kılık değiştirerek dünyayı dolanıyordu.
Sayfa 112
Ölüme en çok benzeyen uyku, savaşta uyunandır.
Sayfa 111
Hayatın hazırlık aşaması ömür boyu sürer. Tam yaşamaya başlayacağın sırada sahadan şutlanırsın.
Sayfa 101
Aşk, sizde olmayan bir şeyi, bunu sizden istemeyen birine vermeye çalışmaktır.
- JACQUES LACAN
Sayfa 100
Hayatım bir film olsaydı, izlerken ya uyuyakalır ya da yarısında çıkardım.
Sayfa 73
“Şu sıra biraz kafam karışık Civan…”dedim ,
“Elinde gül buketiyle genelevin bahçesinde dikilen köylü gibiyim.”
Sayfa 69
Köleliğin adı konmamış biçimleri devredeydi. Kula kulluk almış yürümüştü. Bir sinir
harbi evrenindeydik. Kainat, bütün tuzakların toplamı olan bir tuzağa dönüşmüştü. Sahtelik, aldatma ve avuntuyla karılmış harç, hayatın temelini teşkil ediyordu. Göstermelik neşe, süreğen blöf ve sentetik nezaket prosedürü, bu temel üzerinde yükseliyordu. Neşe
deliliğin, blöf ihanetin, nezaketse cinayetin bariz ve doğal ipucuydu.Korku, kozmosun çatısıydı. Bu çatı altında renk, ses ve biçimleri suiistimal etmekten başka yöntem bilmiyorduk. Ebedi biçareliğimizi, taşıyamadığımız mesuliyetler dengeliyordu. Şov devam etmeliydi...
şov... kaybedişin kaçınılmazlığı ve kayboluşun kesinliği adına...
Sayfa 68
Kendimi bazen yarım kalmış bir proje, bazen de gerçekleşmiş bir felaket senaryosu gibi hissediyorum.
Sayfa 46