Köleliğin adı konmamış biçimleri devredeydi. Kula kulluk almış yürümüştü. Bir sinir
harbi evrenindeydik. Kainat, bütün tuzakların toplamı olan bir tuzağa dönüşmüştü. Sahtelik, aldatma ve avuntuyla karılmış harç, hayatın temelini teşkil ediyordu. Göstermelik neşe, süreğen blöf ve sentetik nezaket prosedürü, bu temel üzerinde yükseliyordu. Neşe
deliliğin, blöf ihanetin, nezaketse cinayetin bariz ve doğal ipucuydu.Korku, kozmosun çatısıydı. Bu çatı altında renk, ses ve biçimleri suiistimal etmekten başka yöntem bilmiyorduk. Ebedi biçareliğimizi, taşıyamadığımız mesuliyetler dengeliyordu. Şov devam etmeliydi...
şov... kaybedişin kaçınılmazlığı ve kayboluşun kesinliği adına...
Sayfa 68
Kendimi bazen yarım kalmış bir proje, bazen de gerçekleşmiş bir felaket senaryosu gibi hissediyorum.
Sayfa 46
Zülfikar Ağabey’in başucunda imam Kuran okuyor. Ölüm döşeğinde okunabilecek kaç kitap var ki?
Sayfa 34
Okur Takip Önerileri
100 sene nasıl mı geçti ? Size şu kadarını söyleyeyim, 1 saniye ile 1 asır arasındaki fark abartılıyor. Ve… mazide kalan her şey kısa sürmüş demektir.
Sayfa 30
Asla bir insan tümüyle Sansara,tümüyle Nirvana değildir,asla bir insan tümüyle kutsal ya da tümüyle günahkar olamaz. Böyle gibi görünmesi yanılmamızdan,zamana gerçek bir nesne gibi bakmamızdandır.Zaman gerçek değildir, Govinda,ben sık sık yaşadım bunu. Zaman da gerçek değilse,dünya ile sonsuzluk,acı ile mutluluk, kötü ile iyi arasında var gibi görünen çizgi de bir yanılgıdan başka bir şey değildir.
Sayfa 140
Keşfettiğim bir şeyi söylüyorum sana. Bilgi bir başkasına aktarılabilir,bilgelikse hayır.Bilgelik keşfedilebilir,bilgelik yaşanabilir,bilgelik el üstünde taşıyabilir insanı,bilgelikle mucizeler yaratılabilir ama bilgelik anlatılamaz ve öğretilemez.
Sayfa 139
Kim Samana Siddhartha’yı Sansara’dan korudu, günahtan,açgözlülükten,budalalıktan korudu onu? Babasının dindarlığı, öğretmenlerin uyarıları, kendi bilgisi,kendi arayışları koruyabildi mi? Hangi baba, hangi öğretmen yaşamını yaşamaktan, yaşamla kendini pisletmekten, bizzat günahlara girmekten,bizzat o acı içkiyi içmekten, kendi yolunu kendisi bulmaktan alıkoyabildi Siddhartha’yı? Ne var ki onun için tekrar tekrar ölüp dirilsen bile, yine de yazgısının en küçük bir parçasını koparıp alamazsın ondan.
Sayfa 120
Geçmişte olan, gelecekte olan hiçbir şey yoktur; her şey vardır sadece, şu an içinde varlık sahibidir.
Sayfa 108
Hikmetini ve iç yüzünü öğrenmek istediğim şey Ben’di. Ama alt edemedim,sadece yanılttım,sadece kaçtım ondan,sadece saklanıp gizlendim.Doğrusu dünyada bu Ben’im kadar, bu yaşıyor olduğum,başkaları gibi ve başkalarından ayrı biri olduğum, Siddhartha olduğum bilmecesi kadar kafamı başka hiçbir şey kurcalamadı. Ve dünyada kendim kadar, Siddhartha kadar az bildiğim başka hiçbir şey yok.
Sayfa 47
Bugün buradan ayrılmak için Dr. İgor’dan izin istedim. Dolaşayım,gözlerimi son kez kapatacağım yeri kendim seçeyim istiyorum. Derken seni hastabakıcılarla boğuşurken görünce,bu dünyadan ayrılırken neye bakmak istediğimi kavradım: senin yüzüne.
Sayfa 198Kitabı okudu
Bir insanı hayallerinden ayıran dipsiz uçurumdaydı, artık dönüş yoktu. Ne ileri gidebilirdi ne de geriye. En iyisi sahneyi terk etmekti.
Sayfa 196Kitabı okudu
İlk aşklar belki hiç unutulmaz ama mutlaka sona ererler.
Sayfa 182Kitabı okudu
İnsanlar ancak koşullar buna elverdiğinde delirme lüksüne sahiptiler.
Önünde bir baska araştırmanın sonuçları vardı, bir Amerikan gazetesinin dünyanin en yüksek yasam standardına sahip ülke olarak nitelediği Kanada' da yapılmış bir alan araştırmasıydı bu.
"15-34 yaş arası kişilerin yüzde 40 ı, 35-54 yaş arası kişilerin yüzde 33 'ü, 55-64 yas arasi kişilerin yüzde 20' si şu ya da bu türde bir akıl hastalığı geçirmiştir. Her beş kişiden birinde halen psikiyatrik bir bozukluk olduğu, her sekiz Kanadalıdan birinin hayatta en az bir kez zihinsel bozukluklar yüzünden hastaneye yatırılacağı tahmin edilmektedir."
"Onların pazarı bizimkinden geniş," diye düşündü Dr. Igor.
"İnsanların mutluluk olasılığı ne kadar yükselirse, mutsuzlukları da o kadar artıyor demek."
sana ilk sorduğum soruyu hatırlıyor musun?"
"Evet, deliliği bilip bilmedigimi sormuştun."
"Cok doğru. Bu kez sana öykü anlatmayacağım. Deli olmak, düşüncelerini iletmekten âciz olmak demek.
Sanki yabancı bir ülkedesin, çevrede olup biten her seyi görüyor, anlıyorsun, ama istediğini anlatmaktan, dolayısıyla da yardım bulmaktan umutsuzsun, çünkü orada konuşulan dili bilmiyor, anlamıyorsun."
"Hepimiz hissetmişizdir bunu."
"Hepimiz şu ya da bu biçimde deliyiz zaten."