Herkese merhabalar!
Son sınıf psikoloji öğrencisi olarak bitirme tezim bağlamında bir anket yürütüyorum. Eğer siz de ŞU ANDA ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİSİ İSENİZ
ve ayırabileceğiniz beş dakikanız varsa aşağıdaki linke tıklayarak bana destek olmanıza çok sevinirim.
Şimdiden katılımınız için teşekkürler!
forms.gle/faBT5JA4d9nTVedj9
"Dikkat edin," diye devam etti, "Sizi kalbimle değil beynimle kıskanıyorum. Bunu mantığım emrediyor. Kıskanmak zekaya özgü bir şeydir. Ben şimdi sarhoşları seyreden ve onlar gibi sarhoş olmayı arzulayan bir adama benziyorum."
"Veya aptalları seyreden ve onlar gibi aptal olmayı arzulayan zeki bir adama benziyorsunuz." diyerek güldüm.
"Biliyor musunuz, bazen ben de hayatın gerçeklerini görmemek, yalnızca onun hayalleri ile yaşamak için kör olmak istiyorum. Bunun yanlış, mantığa aykırı bir şey olduğunu biliyorum. Buna rağmen bu şekilde yaşamak insana neşe ve sevinç getiriyor. Her şeye rağmen neşe ve sevinç yaşamanın ücretidir. Sevinçsiz yaşamak faydasız bir şeydir. Çalışmak ve karşılığını görmemek, ölümden daha acı bir şeydir. Çok yaşayan insan, çok sevinendir ve rüyalarınız, hayalleriniz sizi, gerçeklerin beni memnun ettiğinden daha fazla memnun eder."
"Peki, insan hayatının sizce hiçbir değeri yok mudur?"
"Değer mi? Ne değeri?"
Gözlerinde haşin bir gülümseme belirip kayboldu. "Nasıl bir değer? Bu değer nasıl ölçülür, kim ölçer bunu?"
"Dişsiz olduğun zaman; 'Ayıp çocuklar, ısırmayın!' demek kolaydır. Ama, otuz dişin olunca... İnsan gençliğinde canavardır, evcilleşmek bilmez bir canavardır ve insan yer."