Kalemin oynamadığı dönemler,kelamın susmadığı devirlerin hüznü gibi çöküyor üzerime. Aynı ya da yeniden, belki ve sahidene düşman. Ah kalem! güzelmiş diye baktıkları an kırıldı elmasın. Ah kelam! Ne muazzam dedikleri zaman sustu ahengin. Herkes kocaman konuşup hiç sustuğunda bir konuşup hep susmak istiyorum uzun zamandır. Zamanın uzun olması,güzel anların tükenmeye mahkumiyetiyle raks ediyor! Ömür dediğin diye bir türkü tutturmuşum dilimde. Bir atın özgür tutsaklığını avuçlarımda avutmuşum. Avuntum avanaklığa bürünmeden, ver elini!
Bir nergis kokusu, bir bahar hatırası, bir olmak sancısı ve pazar sükutu!
📝Berra ÇAKIR